|
| |
| |
| |
In de vierde vertooning,
Werd op het midden des Tooneels, verbeeld den Keizer Leopoldus, op een gelaurierde Zegetroon, in welks Opperdeel geleezen werd, Leopoldo Victori.
Voor zyn voeten leid Offen. By hem staan de 7 Keurvorsten, beneffens welke zyn Majesteit en de Erf-Prins, de voornaamste krygsoversten als Lotteringen, Beieren, Souches, Picolomini, Schôning, Vaandels, Standaarden, en andere Zegetekens aanbrengende, en geleid werdende door Dapperheid, Vestingboukunst en Legertucht, verwelkomt. Voor op aan de Zuid zyde ziet men de Christekerk bevryd van het Mahumeraansche juk, vreugd, welvaaren, en wysheidlelkandere omhelzen. Aan de Noord zyde vertoonen zich met blydschap verloste Steden en Sterktens, als Gran, Nieuwhuzel, Novigrad, en Rievieren Raab, Sochus en andere. Ter wederzyen van de Troon ziet men gevangene Turkze Oversten, Soldaaten, en misbaarmaakende Vrouwen, Kinderen van aanzien. Boven de Troon daalen in een wolk geloof, hoop, en liefde. Op de uiterste voorgrond staan Waarheid en Gerechtigheid, in 't midden Europe, voor deeze Oostenryk, met de tien Roomsche Ryks Kreytzen. Allom is het Tooneel met vreugde lichten, zegetekenen, en meinen versiert.
De Faam Nedergedaald, spreekr.
De Kristewaereld leen' nu aan de faam haare ooren,
Die 's Keizerskrygsgeluk, en dapperheid laat hooren,
Die de eer van Oostenryk in 't openveld Trompet,
Daar Offen door zyn magt, ten grond toe leid verplet,
En 't heir van Mahomet uit Ongeren geslagen,
| |
| |
Den valschen hoofd Propheet het ongeval loopt klagen.
Na Offen vruchteloos meêrmaals bestreden was
Sints Sultan Soliman al 't landschap slelde in asch.
En uit Bulgariën in Servïen gebrooken,
In Zevenbergen had den Standaard opgestooken,
En in Hungarien deeze oude stad vermant;
Wel eer herwonnen door den Keizer Ferdinand.
Stut de eerste Leopold dien zege van veel jaaren,
En red zyn Ryksgrens uit het woeden der Barbaaren,
Daar zyn beroemde magt in de Oorlog uitgeleert,
Met vuur, en staal den Stad van Offen overheert,
Die lang hertnekkig al 't geweld, en hinderlaagen,
En gunst, en krygsverdrag op't stouste heeft afgeslagen,
Nu stort in 't eynd de wraak, en lang gedreygde straf
Op dit baldaadig rot, en sleeptze in 't schandlyk graf,
Of brengtze in banden, om het zegefeest 't aanschouwen.
't Geen 't vrolyk Weenen in Kapel, en Hof zal houwen,
En Rome vieren, daar op deeze maar de stoel
Van Klemens leeven geeft in Stad, en Hof gewoel.
Zie daar de Majesteit den Heldenrey begroeten,
Die 's Baslaas Hooft-standaard legt aan des Erf-Prins voeten.
De vyfde Karel van der Lotteringen bloed,
De Vorst van Beyeren, vol deugd en oorlogsmoed,
Held Picolomini en Schoning beide ervaaren,
Als Souches, en Prins Hal in 't slachten der Barbaaren.
En wie noch meer den Turk in Buda heeft verplet,
Of 't hulpheir tegenstond in de aanslag van 't ontzet,
Elk geeft hy lof, en eer, terwyl de Maanbanieren,
En schild, en legerbuit, en bloedige Laurieren
De Zege melden, die de Hemel Rome schonk,
Toen Offen afgemat in gloed, en bloed verzonk,
En tegen oud, en jong onzoenlyk in gespannen,
Een leger velde van zes duizend Ottomannen.
Wie noch de Kling ontquam, wacht omgevoerd ten spot
| |
| |
Den dood, of boeyens op het Keizerlyk gebod.
Schep moed ô! Oostenryk, en gy verheerde landen
Verhoopt uw vryheid uit de zegenryke handen
Des Roomschen Keizers die zoo vaak de aardschvyand sloeg,
Uit Gran, uit Novigrad, en uit Nieuwheuzel joeg,
Die vry als Sochus, en de Kaäb van hun keeten,
Geen woorden weeten om hun blvdschap uit te meeten,
Die slaande uit Stad in Stad, van Ryk tot Ryken voort,
Aan 's waerelds weêrzydsche as met achting werd gehoord.
Europe in 't hert vernoegd, verlangt met zegezangen,
En dankbaarheid den Vorst in haaren arm te ontfangen,
Zyn naam en beeldenis te maalen, daar de tyd,
'T vergeeten, noch 't gebit der schaadelykste nyd,
Niet magtig is, om iets van zynen Roem te deeren,
Maar zwygt daar zy hem ziet grootdaadig Triumpheeren.
My lust door Offens puin myn glorie weêr te baanen,
Op Turksche Tempelen vol dwaaze afgodery,
Mvn Zon te planten, in de plaats der halve Maanen:
Zoo werpt het waare woord hunne Alkoran aan zy.
'k Wil met myn Dadeltak de helden gaan begroeten,
Die streeden voor myn lof.
Om vrye Godsdienst zelfs gaan smeeken aan zyn voeten,
Zoo werd geweetensdwang bepaald,
Wyl Leopoldus zegenpraald.
Gelyk de aardschengel na het slaan der Erfvyanden
Des Hemels, zegenryk door alle Kreitzen toog,
| |
| |
Heft zich des Keizers naam op deze zege om hoog,
En klinkt met roem, en vreugd door vyf paar stende landen,
En deeld den Duitschen Kreyts zyn zegeningen toe,
Zoo werd de Majesteit geen Burgerweldaad moe,
Terwyl de nagalm klinkt, door al des waerelds deelen.
En de aanval ophoud van gezochte krygskraakeelen.
Daar op zingt
Zingt nu, zingt nu Duitsche Maagden,
Onvervaard voor 't Turksche juk,
't Lang gewenschte krygs geluk,
De ondergang van die u plaagden,
Hoe uw Keizer neêr deed vallen,
Budaas trotze Toorenwallen.
Na deeze zang danssen verloste Slaaven.
Daar op zingen eenige uit de tien Stenden.
Al wat dank, en eer kan geeven!
Komt den Roomschen Keizer toe,
Eeuwig moet zyn nazaad leeven!
Tot der Turken strenge roe.
Vorsten, Helden, Hoofden, Vrinden,
Nagebuuren groot en klêen,
Die u tot zyn hulp liet vinden,
Duitsland dankt u in 't gemeen:
Wilt u onderling verbinden
Zoo kont gy den Turk vertreên.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij