Het zaad

[p. 21]

De bloemen

In rood, fluweel, in goud en violet
als kleine vonken, als millioenen stippen
wordt hier de schoonheid naar volmaakte wet
van God gezegd op woordelooze lippen.

Uit ster en sluier, ronding en trompet
komt 't goudmeel der verbeelding nederglippen.
En wij gaan stil door dit verward bouquet,
dat ons verschrikt of smeekend na komt slippen.

Uit bekers wellend, scheden laag ontvloden,
op taf'len pronkend, uit het haar gewaaid,
bewaard in torens, schrijnen en pagoden,

plotsling verritseld of veeg weggeaaid,
heeft hier het leven uit een roekeloos dooden
een raadselachtig lachend land gezaaid.