Uit de wijdte

[p. 27]

Maanregenboog

De tuin was licht van maan en witte rozen,
De hooge leliën geurden aan 't terras,
toen van den hemel een doorzichtig blozen
begon te schijnslen over boom en gras.

De donkre verte mompelde het booze.
Een pauw kreet dringend uit het schijngewas.
De zwarte vijver droeg een oeverlooze
bleeke overbrugging die vol paarlen was.

Wijsgeeren! Theologen en de spreker
die hier het laatste woord had, hoort mij aan!
't Verstand is kort, als dezen hof onzeker......

En elk van ons zal God voor zich verstaan.
't Is goed, mijn vrienden, heffen wij den beker!
En laat ons elk, verwonderd, henen gaan.