Uit de wijdte

[p. 25]

Staren in het water

Ik zag de schaduw van de zwaluw scheren,
de zon, het rietspel en de wilgentak;
drinkende dieren staan en wolkenveren
schoon water, aan Uw spieglend oppervlak.

Maar scherper zinnend in uw zilversfeeren
dan d'oogenschijnlijkheid, die ik doorbrak,
bleek zich 't mysterie eindloos te vermeeren
naar 't zien te diep werd en het licht te zwak.

Ik meende jong, ik had den zin gevonden
van 's levens doel en elk geheimenis.
't Was schoon en klaar, ik wilde 't elk verkonden.

Maar blind en oud en moe van het doorgronden,
hoe raadselvoller mij dit alles is,
hoe weet ik minder dan van d'eerste stonde.