Uit de wijdte

[p. 17]

Langs de weg

De kleine bloemen aan de groote wegen,
de onaanzienlijken in dit heelal,
waarop bij dag het stof komt neergezegen,
zachtzinnig levend over berm en wal.

Die ieder langs gaat en die zijn verzwegen
om hun gewoonheid en hun groot getal,
d'eenvoudige levens, die geen namen kregen,
die zijn mij 't naast en liefste bovenal.

De stugge distels en de madelieven,
ja, alle harten die God opensloot
En schijnbaar hier aan niemand ten gerieve;

En die beschaduwd stierven naar 't believen
van enklen over hen, die sterk en groot
almachtig schenen en zich daarop verhieven.