De bellenblazer

[p. 89]

Honfleur (Seinemond)

Weemoedig land van samenkomen.
O! einde, zonder overkant.
Nog zingt de popel aan de zoomen
Nog werpt het worst'len schuim aan land.

De voorttocht zinkt in dieper droomen.
En verder wijkt het leeger strand.
d' Oneindigheid omhelst de stroomen
des levens tot één groot verband.

Honfleur! hier wuift het deinzend loover
nog aarz'lend in het schamel land.
De laatste weerstand geeft zich over

aan wat de verste kust omspant.
De laatste stem ruischt ruischend doover.
Vaarwel!.... wij leven in Gods hand.