Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 224]

Wisselzang.

Horatius:

Toen ik lief u en dierbaer was,

En geen ander de witglansende schouders u

Dorst meermogend, omsingelen

Leefde ik zaliger dan Persiëns Opperheer.

Lydia:

Toen gij gloeidet voor mij alleen

En nog Lydia niet lager dan Chloë stond,

Toen was Lydia hoog vermaerd

Ja, liet Ilia, Rooms moeder, aen glans terug.

Horatius:

Althans leidt de Thracerin

Chloë, zoeten gezangs kundig en citherspels;

Graeg ja lyde ik voor haer den dood,

Wen slechts 't noodlot aen haer langer een leven schenkt.

Lydia:

My is minnende Calais,

Zoon van Ornytus uit Thyrium, weergeliefd

Tweemael leide ik den dood voor hem,

Wen slechts 't noodlot aen hem langer een leven schenkt.

Horatius:

Hoe als vroegere liefde ons nu,

Voegt in 't yzeren juk, ons 't gescheiden paer?

Als nu Chloë vergeten wordt,

En u, u der versmaedde, open de deure staet?

Lydia:

Wykt voor hem ook der sterren glans,

Zyt gy lichter dan kurk, heviger in u' toorn

Dan zelfs Hadryas baren zyn:

Ik - mocht leven met u, sterven met u vereend!

Br. 2, 1847, p. 358.