Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 205]

Dryvende kransen

Toen ik nog een knaepjen was
En bly woelde in 't lentegras
By de beek der weide
Wierp ik soms een bloemenkrans
In der golven zilverdans
'k Zuchtte dan en zeide:

‘Bloemen geluw, rood en bont
Die natuer volop my jont,
'k Zende u naer den molen
Mocht des mulders dochterlyn
Lief u vinden bloemen myn
Mocht ge niet verdolen!’

Wat ik eens als knaepjen deed,
Ben ik nog te doen gereed
Met myn dichtjens allen;
'k Werp ze vol herinnering
In des levens dobbering:
Zullen ze eens u bevallen?

Dat beslis ik waerlik niet,
Dat besliss' de stille vliet,
Die daer henen wiegelt;
Vriendschap - 's mulders dochterlyn -
Vindt gewis myn dichtjens fyn
Als ze er zich in spiegelt.

VNK 1852, p. 1852 160.

Brussel, 20-1-1851.