Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 203]

Avondgebed

Eens heeft geluid een klokjen
In 't midden van de nacht,
Dat heeft een kind by maenschyn
Uit zynen slaep gebracht.

Het kind was heel verschrokken,
Het klokjen riep: ‘Kom, kom!’,
Het kind is opgesprongen,
Het klokjen riep: ‘Kom, kom!’.

't Ging uit den huis en verder
- ‘Wat dryft me, o God zoo sterk?’
Het kind heeft moeten loopen
Tot voor de deur der kerk.

Daar zwygt het klokjen eindlijk,
En eene stem gebiedt:
‘Nu bidde, kind! du deedes
Het gisteravond niet!’

VI, St., 1849, p. 279.