Johan Michel Dautzenberg 1808-1869(1935)–A.-E. van Beughem– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 183] [p. 183] Ongebundelde Stukken. [pagina 184] [p. 184] De oude landman en zyn(en) zoon Zweer regt en trouw den heil'gen eed Tot by het koele graf, En wyk, en wyk geen vinger breed Van Godes wegen af! Dan zult ge als op een bloemtapyt Het jammerdal doorgaan, Dan moogt ge zonder vrees noch spyt De dood voor u zien staan. Dan wordt de sikkel en de ploeg Zoo ligt in uwe hand; Dan zingt ge ver van wyn en kroeg, Zingt over wei en land Den boozewicht wordt alles zwaar Hy doe ook wat hy wil; De duivel dryft hem hier en daar, En laet hem nergens stil. De schoone lente lacht hem niet, Hem lacht geen korenveld; Hij liegt, bedriegt, wat God verbiedt Doet hy om winst en geld Het vallend blad, de wind in 't woud Suist hem de ziel vol schrik In 't graf zoo donker en zoo koud Vindt hy noch rust noch schik. Dan moet hy nog ter spokestond Uit zynen kerker gaan; En soms als zwarte ketenhond Voor zyne huisdeur staan De spinsters, die dan laat, toch stout Met 't wiel naar huis toe vliên Die sidderen als klatergoúd Wen zy hem liggen zien. En waar men vlas en hennep spint Spreekt men van 't avontuur, En wenscht het doode duivelskind In 't diepste hellevuur, De gryze Korts tot by zyn graf Was steeds een hellebrand, Zijn'buur ploegd' hy den akker af, En stal zich dan veel land. [pagina 185] [p. 185] Nu ploegt hy als een vlam die dwaalt Op 't Land van zynen buur, Hij meet het veld en stygt en daalt Met eene touw van vuur Hy brand(t) gelyk een bossel stroo Dicht by den vuur' gen ploeg Hy dwaalt en gloeit en flikkert zoo En brandt tot 's morgens vroeg De baljuw, die vreemd goed verslond En jaagde en hoerde op aard' Draaft 's nachts met een zwarten hond Hoog op een gloeijend paard; Soms loopt hy op een knobbelstok Als beer een beerendraf, Dan bleit by weêr als geitebok Door 't dorp al op en af. De priester die den dans verbood, Vrek was en woekeraar, Staat 's nachts als spook gansch zwart en rood Om twaalven aan 't altaar; Hij tiert dan op den predikstoel Met vreeselyk geweld Ook telt hy met zyn hand nog zwoel Zyn biecht en offergeld. De jonker die op spel en bal Verloor der weduw' goed Rydt onder zucht, gekerm, geschal Naar 't feest van 't Satansbroed Hy snelt in zynen zwavelrok De burg toe in galop, Een duivel op den koetsebok En twee van achter op. Myn zoon, zweer regt en trouw den eed Tot by uw koele graf, En wyk en wyk geen vingerbreed Van Godes wegen af! Dan zoekt uw kleinzoon nog de steê Waar ge begraven ligt En brengt u menig bloempje meê Dat u de ziel verligt. (Brief aan Pr. Van Duyse, 14-2-1836.) Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend