De Chineesche fluit

[p. 11]

De gemaal wapent zich voor den strijd.
Onbekende Dichter.

Rijs óp, mijn vrouw, en steek uw lange naald in
De purperroode zijde van uw handwerk,
Sleep áan mijn zware wapens, reik ze mij.

Met eigen handen overkruis mijn heupen
Met beide lange zwaarden, zoo dat rijzen
Boven mijn schouders de gevesten hoog.

Terwijl met trots ik op mijn lans geleund sta,
Die lachend met de speerpunt van metaal,
Den vijand vreeselijke wonden slaat,

Zie ik ontroerd u voor mij nederknielen!
Vrouw, aan mijn gordel hang den slanken boog.
Dra zullen duizend pijlen hem ontsuizen

En in de lucht hun schoone baan beschrijven
Om, woede-sissend, fel zich in te boren
In 's vijands bloedend opgereten vleesch.

Nu echter sidder! - Sidder en vlucht heen!
Dit is de vreeselijke blik waarmee ik
Mijn vijand zal doorvlijmen in den strijd!