Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

Opdracht

Als een uiteengewaaid geschrokken lied
wacht ik aan al je grenzen op aanvaarding.

Ik ben mijn eigen opdracht
nu ik met starre vingertoppen heb geraakt
aan de gespannen vlakte van je huid,
en in de palm van mijn gespreide hand
de scherpe rand van tederheid
herkende als het zegel van je diepste ligging.

Al wat als antwoord uit jou is weggevlucht
- gesplinterd leven uit een goddelijkheid -
heeft fragmentarisch mij op muziek gezet;

de lijn van neus naar mond,

landkaart van mijn leven,

zo vaak begaan en nooit doorgrond;

je handen, als een sneeuwval overal,

en nergens aarzelend;

je ogen openleggend naar me toe

een helle regenhemel.

Ik trek me dichter om je heen.
Zing me. Zing me.