Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 138]

Edithe de Clercq-Zubli

Liedjes voor herfstinstrumenten

I

vlucht maar
achter het riet
waar de vogels schreeuwen.
vlucht maar
voor het cadaver van de herfst.
de zon die onder
het water versteent:
een fossiel van
verdronken licht,
een tedere wond.

de eeuwenoude
historische
keelgeluiden van
het langzaam drinkende
water.
er gaat een moerasgeluid
glijdend langs
de huid van het najaar.
de grote rode en
de grote gele bloemen
staan op springen.

je gezicht is verdronken
achter het tastbare
achter
het spiegelglas.

er gaan herfstelijke
draaideuren in
je moeizaam los-
gedroomde ogen rond.

[p. 139]

 

een klein stuk

 

van de avond keert

 

zich kreunend in

 

je lichaam om.

 

 

 

er is een dode zon

 

die ochtend opgegaan

 

en later weer

 

verdronken.