Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 137]

Mystiek

Hij komt lager
uit de wolken
langs de rug van een vogel
er is geen stem
die hem kan vertalen

Over het grintpad
lopen zijn voeten naar het strand

Dan vangt hij in zijn handen
de golven van de zee
de orkaan van onze glimlach
en luistert met ons naar de branding

In de lange haren van een kind
legt hij de wijdten van de oude wind
en langzaam telt hij ons

Maar niemand komt zijn naam te weten
laag is zijn woning
met een zon van dauw daarboven
eenzaam wonder

Bloedrood spit hij op het land
onze lichamen onder.