Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 48]

Een waarschuwing voor embryos

Zoals de tijd loopt tussen de bergen
van het heelal, zoals de dood het leven
luikt en vogellijken verzamelt, zoals
ik ademhaal in een tuin van verwijlen

wandelen embryovogels door de schoot
van droge kreken tuinen in waar onkruid
groeit victoria regias haastig bloeien en
mijn middenrif mijn hart lijdelijk vermoordt

Waar blijft de erewacht van schiet- en steekwapens
het dagelijks brood van vergroeide vogels, de zalige
waarschuwing voor embryokuikens? De kleine vogels

- wat weten zij van tijd als ze net uit de oneindigheid
komen - moeten voor hun entree weten dat in deze tuin
alles de tijd moede de dood verbeidt.