Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 46]

Kris van de Velden

Ik kan er niet tegen

en kerf met glas
in je achtergelaten lijf
jankend tegen mijn spiegelbeeld,
omdat er niemand is.

Omdat er niemand is
die de puzzle kan oplossen.
Ik kan de prijs niet winnen
en met een troostprijs
zou ik tevreden willen zijn
als ik kon.

Ik kan niet
met een boot rondvaren
over water zonder oever,
als de nacht zonder ster is,
als de maan en de zon
beide losliggen.

Is er niemand meer
die de glasscherven
uit mijn lichaam trekt vannacht
en de maan en de zon
vastlegt aan die ene ster.