Een boecxken gemaket ende bescreven van suster Bertken die LVII iaren besloten heeft gheseten tot Utrecht in die buerkercke (1955)

Een boecxken gemaket ende bescreven van suster Bertken die LVII iaren besloten heeft gheseten tot Utrecht in die buerkercke

(1955)–Suster Bertken van Utrecht– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 115]
[De liedekijn heeft ghemaect Baert suster die clusenarinne t Utrecht]
[pagina 116]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten De liedekijn heeft ghemaect Baert suster die clusenarinne t UtrechtGa naar voetnoot1. 1[regelnummer] Die werelt hielt mi in haer ghewout Mit haren stricken menichfout; Nu bin ic haer ontcomen. Och dat si seer bedriechlic is, Dat heb ic wel vernomen. 2[regelnummer] Die edele minne boven tijt, Die heeft mijn harte seer verblijt, Si wil mi sterven leren. Waer mi die edel minne stuert, Daer toe wil ic mi keren. 3[regelnummer] Ic voel in mi een vonkelkijn, Het luchtet in der siele mijn, Daer bi wil ic mi saten. Die minne vermach dat also wel Een vuur daer af te maken. 4[regelnummer] Ic sie den enghen wech bereit, Mit doornen also dicht bespreit, Mijn leven wil ic waghen. Dat ic daer in ghetreden bin, En sal ic niet beclaghen.
[pagina 117]
5[regelnummer] Nu hoort, nu hoort wat minne doet! Si maect van doornen enen hoet; Natuur, wilt niet versaghen! Wat mi die edel minne gheeft, Dat sel ic gaerne draghen. 6[regelnummer] Ic sie den enghen wech bereit, Mit lelien also dicke bespreit, Den rooc heb ic vernomen. Dat ic daer in ghetreden bin, Dat is mi wel becomen. 7[regelnummer] Die minne is boven maten goet: Si heeft verbrant den doornen hoet, Daer in had si behaghen; Si gaf mi enen leliencrans, Dien sel ic vrolic draghen. 8[regelnummer] Natuur, u vroochde sel matich sijn, Der lelien rooc die doet u pijn, Dat seldi stille draghen; So wat ghi in den leliën vint, Dat sel u al behaghen. 9[regelnummer] Wat mach daer wesen sachter pijn Dan in der lelien rooc te sijn Bi nacht ende ooc bi daghe? So wie daer in ghetoghen wort, Die levet sonder claghen. 10[regelnummer] Die rosen die onder die leliën staen, Die sijn so wonderlic ghedaen, Mit claerheit omme bevanghen; Wie in den schijn ghetoghen wort, Die heeft een groot verlanghen.
[pagina 118]
11[regelnummer] Die minne heeft enen hoghen naem, Dat is den lelien seer bequaem: Die minne is vol ghenaden. Die leliën die daer onder staen, Hoe sacht sijn si gheladen. 12[regelnummer] Die leliën leven sonder pijn, Si schenken, si drinken den puren wijn, Haer vroochde is boven maten; Si singhen also soeten discant, Wie mach die leliën laten? 13[regelnummer] Die leliën claer ende wel ghedaen, Si singhen, si springhen, si houden aen, Si hebben die minne ommebevanghen. Al in der minnen love te sijn, Dat is al mijn verlanghen. 14[regelnummer] Hadieu, hadieu, nature mijn! Ghi selt in vreden vrolic sijn. Ic bin so veel doorschoten: Ic neighe in der minnen schoot, Daer bin ic uut ghevloten. 15[regelnummer] Die minne heeft enen rosencrans, Die leliën maken enen dans, Si sijn gheciert van binnen, Si treden an, si sweven an, Nae hoghen eisch der minnen.
[pagina 119]
16[regelnummer] Der minnen glans is so ghedaen: Die leliën bughen, si bliven staen; Die minne wil hoghe risen; Die leliën sweven in weelden nae, Wie mach die minne volprisen? 17[regelnummer] Die minne sit in den hoghen troon, Seer blenkende boven maten schoon, Daer sijn die cherubinnen. Si singhen wonderlic discant Tot hoghen love der minnen. 18[regelnummer] Hoe wonderlic blenct der minnen croon Int overste van den hoghen troon, Daer sijn die seraphinnen! Si houden den alrehoechsten toon, Si doen die minne springhen. 19[regelnummer] Wie sel den hoghen dans verstaen, Dat nighen, dat swighen, dat stille staen, Dat sweven omme ende omme, Dat treden van, dat sweven an, Die snelle hoghe spronghe! 20[regelnummer] Die minne staet, die minne gaet, Die minne singhet, die minne springhet, Die minne rust in der minnen, Die minne slaept, die minne waect; Wie mach dit al versinnen!
[pagina 120]
21[regelnummer] Die blenkende cleder sijn al ghespreit, Die duurbaer vaet sijn al bereit, Elc nae sijn behoren. Al wat dat in den hove dient, Dat heeft die minne vercoren. 22[regelnummer] Die duurbaer vaet van hoghen schijn, Mit edelen crude, mit puren wijn, Si houden edel wise, Si tonen haren edelen aert, Die minne die wilse prisen. 23[regelnummer] Wat vruechde mach in den hove sijn, Daer also milde schenkers sijn, Die hooghe vruechde maken! Si bughen al haren edelen aert, Als si die minne ghenaken, 24[regelnummer] Wie sel ons gheven een droppelkijn Al van den edelen puren wijn? Hi springhet boven maten. Laet ons al stille ootmoedich sijn, Hi daelt in reinen vaten. 25[regelnummer] So wie een droppelkijn heeft ghesmaect, Die wort ootmoedich, sacht ghemaect, Satich in den sinnen. Wat liden dat hem overcoomt, Si houden vrede van binnen.	[tekstkritische noot]1, 1. ghewout: macht - 1, 5. vernomen: ervaren - 2, 1. Die edele minne: de Bruidegom Jezus; boven tijt: die boven het tijdelijke is verheven, tegenstelling met ‘die werelt’ in str. 1 - 3, 2. luchtet: licht - 3, 3. mi saten: mij in dienst stellen - 3, 4. dat: ziet op den volgenden regel5, 2. hoet: krans - 5, 3. Natuur: zwakke, menselijke natuur - 6, 2. leliën: hier de reine zielen - 6, 3. rooc: reuk - 10, 1. Die rosen: de vurig minnende zielen - 10, 2. ghedaen: van gedaante - 10, 3. Mit claerheit omme bevanghen: van helder licht omstraald -10, 4. schijn: schijnsel 11, 2. bequaem: welgevallig - 11, 4. die daer onder staen: die aan de minne (Jezus) onderhorig zijn - 11, 15. gheladen: belast - 12, 4. discant: bovenstem, sopraan - 12, 5. Wie mach die leliën laten: Wie wordt niet door de leliën aangetrokken? - 13, 1. wel ghedaen: schoon - 13, 2. springhen: springen is sterker dan dansen, bij natuurvolken vreugdespringen -13, 3. ommebevanghen: in den kring genomen - 13, 4. Al in der minnen love te sijn: in te stemmen met den lof der minne - 14, 3. doorschoten: met de liefdeschicht getroffen - 14, 4. neighe: zink -15, 1. rosencrans: de goddelijke Minnaar wordt gedacht met een krans van rozen op het hoofd zoals de Romeinen bij hun drinkgelagen droegen. 16, 1. is so ghedaen: is van dien aard - 16, 2. Die leliën bughen, si bliven staen: als bij een middeleeuwsen reidans buigen de leliën, de lelieblanke maagdelijke zielen, nu eens en blijven dan weer staan, zoals het hoort - 16, 3. Die minne wil hoghe risen: doch de Bruidegom wil hoger stijgen d.w.z. in de richting van zijn troon - 17, 1. Die minne sit in den hoghen troon: hier zit de Bruidegom al op den hogen troon, vgl. Vondel: Wie is het die so hooch geseten - 18, 3. seraphinnen: de serafijnen, van nog hoger orde dan de cherubinnen, treden blijkbaar als maïtresses de danse op en wekken den Bruidegom ten dans op - 20, 3. Die minne rust in der minnen: de Bruidegom smaakt het liefdegeluk in het bezit der (ge)liefde, een geluk dat ten volle bevredigt en dus rust schenkt - 20, 4. Die Minne slaept, die minne waect: de Bruidegom slaapt, maar hij ontwaakt ook weer. 21, 2. Die duurbaer vaet: het kostbare vaatwerk - 22, 1. van hoghen schijn: van voornaam uiterlijk - 22, 3. Si houden edel wise: zij hebben een edel karakter - 24, 3. springhet: ontspringt - 25, 3. satich: nederig, ingetogen voetnoot1 Naar een Berlijns perkamenten handschrift van c. 1480 met particuliere collationnering door Dr. I.A.N. Knuttel, uitgegeven in Nederlandsche Lyriek door Th. E.C. Keuchenius en Dr. D.C. Tinbergen, Leiden, 1920, I. Blz. 173-177. Het lied werd naar dit handschrift ook uitgegeven in Horae Belgicae X, Hannover 1844, blz. 218-221, door Hoffmann von Fallersleben, die er enige veranderingen in aanbracht, maar in het opschrift vermeldt: Dit liedekijn heeft ghemaect Baert suster die clusenarinne t Utrecht, wat Knuttel blijkbaar wegliet, zie Knuttel t.a.pl. Blz. 360.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs

C.C. van de Graft

plaatsen

Utrecht