Charles Beltjens herdicht

[p. 5]

Hans Berghuis

Olympus

In zingend Sittard aan de Kollenberg
daar ligt een laan, zo'n echte laan,
genaamd naar een groot poëet. Van naam
heette hij Charles. Zo heet ook de laan.
Niemand leest hem, hij schreef Fransoos.
Perfect hoor, daar niet van, maar groots
en groter, grootst. Een late romantiek.
En je moest alles weten wat hij wist,
anders begreep je niet veel van heroïek.
In zijn gedichten heb ik niet zoveel gemist.
Wel dit: ‘Veer zeen van Zitterd, dèt
heurt m'n aan de kal!’ Dat was een val
waar in hij niet trapte. Si-Tard was hem
liever en de hemel nooit te hoog. Het dal
kende hij te goed. De kol was hem een berg.
Hij doopte hem Olympus. Daar was Zeus niet ver.

26.02.90