De nachtegaal en het lijstertje

[p. 60]

Engelen.

Vriendlijke Englen van den Heer,
Dalen uit den Hemel neêr;
Englen zijn bij dag en nacht
Zoeten kindren tot een wacht.

Blaauw gelijk de starrenboog,
Is hun zacht en zalig oog;
En geen zilver is zoo fijn,
Als hun witte vleugels zijn.

't Oor verneemt hun klanken niet,
En geen stervling die hen ziet:
Maar gewis, zij zijn er wel,
Op des Heeren hoog bevel!

[p. 61]

 

Kreunt een kind van smart of pijn

 

In de bittre medicijn

 

Druppen de Englen lafenis,

 

Die van God gezegend is.

 

 

 

Als het kinderhartje slaat

 

Van verboden trek naar kwaad,

 

Wekken de Englen, klop voor klop,

 

't Sluimerend geweten op.

 

 

 

Als het kind zich nederbuigt,

 

En aan God zijn dank betuigt,

 

Dragen de Englen, een voor een,

 

Zijn gebed naar jezus heen.

 

 

 

Als een kind berouwvol schreit

 

Om zijne ongehoorzaamheid,

 

Sussen de Englen al zijn smart

 

Aan 't vergevend vaderhart.

 

 

 

En wanneer het lieve wicht

 

Stervend op zijn sponde ligt,

 

Voeren ze, onder jubeltoon,

 

't Zieltje naar Gods hemeltroon!

 

 

 

t. K.