De nachtegaal en het lijstertje

[p. 40]

Het vischje.

't Vischje dartelt in het riet,

Duikelt langs de groene zoomen,
Waar de visscher is gekomen,

En zijn sprongen stil bespiedt.

Zie, daar laat hij 't lokaas zakken

Aan zijn lange hengelroê;

Vischje, wacht! hij wil u pakken,

Wees voorzigtig, bijt niet toe!

Maar het vischje schijnt verblind,

't Springt om 't lokaas heen en weder,
Trekt het koordje telkens neder....

'k Vrees het smaak in 't wormpje vindt.

't Dobbertje wordt sterk bewogen;

Kijk!... 't verdwijnt geheel voor 't oog;

't Vischje is door den schijn bedrogen....

Flap! daar ligt het op het droog.

[p. 41]

 

Vischje 't spartlen komt te laat;

 

Weg is thans uw zoete vrijheid,

 

Droefheid volgt die korte blijheid;

 

Waarom goeden raad versmaad?

 

Waarom 't lokaas niet gelaten

 

Aan dien angel, loos vermomd?

 

Zie nu, want geen klagt kan baten.

 

Wat van eigenwijsheid komt!

 

 

 

v.d. B.