Verstandhouding met de vijand

[p. 39]

De rivier spreekt

Niet liegt de vis als ze in een wolk verandert
of opspringt tegen de onverhoedse ster
of opklimt in de stengels van de mist

Niet liegt zij wanneer ze mijn borst verlicht
met schicht van schubben en door koude omzoomd
mijn komst de wachtende eilanden voorspelt

Niet liegt ze als zij, terug in mijn clausuur,
weegbree en eik in één knoop saam vertelt
of van de stier op de gefronste valk
met zilte bliksemflitsen overspringt

of mijn geduld en mijn bekwaamheid steelt
van zwermen en van zaden te genieten -

terwijl de heerlijkheid die mij omkranst
wuft golfgespeel laat uitgaan naar den oever
maar 'k uit de gletsjer aanzwel als een god.