Stenen tijdperk

[p. 25]

Televisioen

Reizigers aan de bar kijken verstrooid
naar 't tele-scherm in een gedruis dat
de treinfluit plotseling inscheurt. Trage
houtworm is het uur op de wijzerplaat
en alles lijkt een draadvormig gespeel
van wit-en-zwarten, indifferente vloed
van lichamen, schaduwen.

Maar hoor 'k de wind

dan laat nacht zich verrassen in een fris
net van dromen, weg valt iedere grens
naar 't mogelijke, de ether is het ademen
van een gelukkig god in levende ruimte.