Niet hier, niet heden

[p. 31]

De bordestrap

Zij rekt zich ver, uit treden licht geheven:
verlangt zij niet dat 'k langzaam ze beklim?

Roerde ik haar leuning aan, zeker dat even
goudstof van vergeten zweeft naar de kim.

Een stap van mens is altijd het begin
van zijn historie, steen voor steen geschreven.