De boog

[p. 45]

En sourdine

't Is een gedwee, zwaarmoedig tapijt.

- - - - - - - - - - - - -

Zoetjes, uitheems en naief

zingen de kleine, bronzen herders

voor het klein, rankroze lief

met de blonde vingers, - en verder

bossen van rimplig email

en weiden als vergrijsde fabels

en bezige beken, te druk voor d'avond

en wat onecht van lichtgeglij...

dorpen, enkel slaap en kerk,

met ronde, hardbrandende ruitjes

in 't voorhoofd, als hing een zwerm

glimvliegjes er tegen, van buiten...

Zachtzinnige glansen in het oog

mijmert langzaam de vlakke hemel

zijn gele wolken, in was gesneden,

en zijn maan van oud ivoor...