De boog

[p. 44]

Avondgang

In de avond klopt het hart der aarde.

Wij reizen luide, met gelijke voet;
de kleine vogels zwijgen te vroeg
en de kleine dieren, moe van 't blaten.

Het regent - 't land is veel schaduw
en de hemel regent vochtig zaad
en het water, een glimmend gevaar,
glijdt langzaam aan achter 't water;

op de stroom de bijna dode boten,
en dan óm ons de ogen licht
en tot de einder de weiden wit
als witte bruiden, stil en verdronken.

De dunne bomen dansend in 't water
en erboven de schapen grijs...
- o, 't geheim van d'avond is wijd
en wijd het schemerend hart der aarde,

en wijd onze dromen, dwalend hoger
in de nevel, de dunne bomen langs,
en wijd de heimlijke wereld van
onze zielen, zacht en blinkend in de ogen;

- en in de avond klopt het hart der aarde...