De boog

[p. 40]

Liedje

Het loof, dat om mij henen vlokt
en al de dag zich roeren kon,
is droog en stil - eentonig klokt
een kleine citer aan de bron.

De bomen zijn van ver bij mij
en danse' onhoorbaar in het meer;
de nevelboten gaan voorbij
naar riemslag ook niet éne keer.

Naar alle zijden ligt mijn doel:
toch ben 'k mij van geen weg bewust -
en in het vilten duister voel
'k een glimlach om mijn grote rust.