Briefwisseling en aantekeningen. Deel 2

427
Willem Bentinck aan H. Fagel

[B.M., Eg. 1736]

Aken, 1 oktober 1748

(Op 29 september een onderhoud met Dammon¹⁾. Ik verklaarde, dat de garantie van Silezië en Glatz afhing van Pruisens garantie van de uitvoering van het vredesverdrag; dat dit de betekenis was van artikel 23 der preliminairen²⁾, alsmede het gevoelen van de Republiek. Dammon zei, dat ik te veel vroeg voor alleen de Nederlandse garantie, daar Pruisen die van Engeland, Frankrijk en Oostenrijk vroeger al gekregen had³⁾. Hij zei, dat Engeland de Nederlandse garantie had beloofd⁴⁾. Ik antwoordde, dat juist dit de Republiek zou doen weigeren. Dammon bood een garantie van alle Nederlandse bezittingen in Europa ervoor in ruil aan. Ik zei

1) Von Ammon was Pruisisch gezant te 's-Gravenhage.

2) Zie Bentinck II, nr. 422.

3) Die van Engeland was gegeven bij de conventie van Hannover, die van Oostenrijk bij het verdrag van Dresden in 1745. Frederik II wilde echter opneming der garantie in het toekomstig vredesverdrag zonder daartegenover de pragmatieke sanctie te waarborgen. Vooral Oostenrijk kantte zich hiertegen ten zeerste. Vandaar Bentincks afwijzende houding tegenover de overeenkomst voor het sluiten van de vrede, alsmede zijn wantrouwen. Zie Lodge, passim.

4) Beer, p. 117.

[p. 160]

geen orders te hebben om te onderhandelen met een niet-oorlogvoerende mogendheid. St. Séverin waarschuwde mij voorzichtig te zijn en Dammon geen kans te geven om aan de conferenties deel te nemen).

Si nous admettions directement ou indirectement le roi de Prusse ou son ministre, soit accrédité, soit buveur d'eau, nous désobligerions par là la Russie, dont l'amitié pour nous est plus certaine, plus importante et plus utile que celle du roi de Prusse⁵⁾.

(Kaunitz keurt mijn houding tegenover Pruisen goed en de Engelsen zullen dit waarschijnlijk ook doen. Doe s.v.p. niets inzake Pruisen vóór dat de vrede getekend is, hetgeen - naar ik hoop volgende week zal gebeuren).

5) Vergelijk Lodge, p. 366.