Briefwisseling en aantekeningen. Deel 1

CCX.
P. Binkhorst aan W. Bentinck¹⁾

[B.M., Eg. 1745]

1) Uit Hoorn. - Pieter Binkhorst, secretaris van 's lands zeemacht en oud-schepen van Hoorn. Hij werd 9 April 1748 na de dood van burgemeester Carbasius in de vroedschap van Hoorn gekozen. W. Bentinck beschrijft hem aan Willem IV 30 Juni 1747 als ‘homme très sensé, très zélé et sur qui on peut compter,’ Archives, I, blz. 31.

In de Huygewaert, den 3^e Mey 1747.

Hoog Edele Heer,

Myn gemoed is zo vol van genoegen en vreugde, over de wonderlijke bestiering van den hemel, dat ik niet langer mijn kan weerhouden Uw Hoog Edele sulks te betuigen en mijn hert te uyten aen die geene, die alleen de goede zaak in een volle vergadering van zo veele tegenpartijders opentlijk heeft derven voorstaan. Met regt noemen dan de gemeente Uw Hoog Edele Vader lief. Ik sal het in mijn hert doen so lange ik leef. Alle weerders van den Prince van Orange loopen nu met hangende hoofden, en de meeste regenten in dit quartier durven qualijk hunne oogen van schaamte voor hunne gemeynte

[p. 258]

opslaan. Voorleden Vrijdag¹⁾ als de gecommiteerde Raeden in Hoorn vergadert waeren, en des middags in het Logement aen de tafel zaten, nam den Burgermeester Van Loosen van Enkhuysen een groot glas en dronk op den Prins van Oranje sijn gesontheit, dog geen van de andere wilde hem bescheyt doen. En twee dagen daer aen²⁾ sijn se gedwongen om sijn Hoogheit tot hunne Stadhouder te verclaeren! Tot Hoorn wierd voorleden maendag³⁾ voormiddag de clok van het Raedhuys geklept, en den Pensionaris rabbelde schielijk een dictate citatie. De burgers die in groote getale voor het Raedhuys stonden in vertrouwen zijnde, dat den Hoog ged^e Prince tot Stadhouder wierde geproclameert, begonden te verstaen dat sulks niet was, wierden gramstoorig, so dat den pensionaris binnen ging en kort daerna waeren hij genoodsaekt den Prince tot Stadhouder te verclaeren. De vissers, die daar gemeenlijk het hoogste gezag voeren, als er wat te doen is, bragten aenstonds een Oranje vlag op den toorn van 't Hooft, dog den secretaris de Vicq en balluw van Hoorn dede deselve weder afnemen, en zijde dat zij Woensdag soude doen wat zij wilde⁴⁾. Dog gisteren morgen quamen zij voor het stadhuys, zeggende dat zij de vlag wilde doen waeyen, want dat den Prins in het voorbij zijlen⁵⁾ slegte gedagten van haer soude hebben, en bragten denselve aenstonds na den toorn.

Tot Alkmaar is het mede traeg gegaen, want dat zijn alle affhankelijke van Amsterdam en hebben altijt een Emissaris van die stad in hun regering, so als wij Carel de Dieu, een onregtvaardig brutal schepsel, die dijkgraef van dese polder is en waer van ik het grootste ongelijk lijden moet.

1) 28 April.

2) Evenals Leiden dus, de dag na Rotterdam.

3) 1 Mei.

4) D.w.z., hij vermaande hen te wachten, tot de Staten van Holland een regelmatig besluit genomen zouden hebben: vgl. Ned. Jaarb., Mei 1747, blz. 301.

5) De Prins was reeds 28 April tot stadhouder uitgeroepen in Zeeland en men kon dus verwachten, dat hij weldra uit Friesland over zou komen. Hij wachtte echter op een deputatie en verliet Leeuwarden pas 10 Mei.