Tjeu van den Kerkhof, Wieërt
De twieëling
Moder verwachdje ein kindje. Ze wist det 't gauw zooj kome. Saovers haaj ze nog gehólpe oppe stal met kuuj melke, mer toen mekdje ze toch det ze op most hoj-je met werke. Ze gong 't hoes in en eure mins Zjang kwoom ouch net thoes, dae haaj de wichter nao femilie gebrachtj.
Tege de nacht kreeg ze de ierste weeë.
Zjang ging Koeëb uut de naober vraoge um de wiesvrouw te hale, 't sniejde flink en ze moste 'n flink stök over eine zandweeg. Wi-j de wiesvrouw d'r woor ging 't vreej vlot. 't Kindje woort gebore en 't woor eine zoon.
De wiesvrouw zapt: ‘Alles ès good Betje, röst dich mer efkes, vae drinke 'n tas koffie en dao nao kumtj d'r nog eine.’ Dao schrok Betje toch wul van want dao waas neet op geraekendj.
De twieëde kwoom, 't woor ouch eine zoon. D'r wore twieë kindjes en dao woor mer ein weeg, mer ouch dao waas gauw wat op gevonge. Twieë wisse steul woorte met de veurkant tege ein gebonge, eine pölf d'r in en de weeg waas klaor.
De daag d'r nao wore de wichter al vreug gehaaldj beej de femilie. De naobervrouw Miet woor d'r vör moder Betje en de kindjes te verzörge. Vader Zjang kwoom d'r ouch beej.
Toen ze allemaol beej de kindjes stonge te kieke zapt moder Betje: ‘Zjang en ich zeen nog neet hielemaol zes jaor getrouwdj; vae hebbe zes wichter en vae zeen d'r hieël bli-j met. Ze zeen gebore op 24 December 1928, 't zeen mien Korstkindjes.’
(Belaefdj en verteldj door moder Betje van den Kerkhof van Beerendonk)
Auteursrechtelijk beschermd