Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende
(1686)–Daniel Bellemans–
Auteursrechtvrij
[pagina 166]
| |
Stemme: Sommes nous pas bien heureuz.ALs het Hemels sterren licht
Met sijn blickerende stralen
In den gouden nacht quam dalen
Op mijn duyster aengesicht,
Als den dagh nu was verdwenen,
Als de aerd' in't duyster lagh,
Wirt mijn innig oogh beschenen
Klaerder als met eenen dagh
2. O wat goddelijcken troost
Quam my in hert te sincken,
Als ick sagh de sterren blincken,
'k Sagh dan West, en dan weer Oost;
Ick bedroefde m'in't verblyden
Ick versuchte van't plaisier,
Ick en kost de vlam niet lyden
Van dat Hemels minne-vier.
3. Soo langh als ick dien brandt
Kost in mijnen boesem sluyten,
Soo en sprack ick niet van buyten
'k Sprack alleen tot myn verstandt;
Maer wie kost oyt langh beminnen,
Ende sonder spreken staen,
Doen borst uyt den brandt van
| |
[pagina 167]
| |
binnen,
En het vier gingh seffens aen.
4. 'k Sagh de sterren sterlinghs aen,
En ick riep met groot verlangen
Wat houd'my de aerd' gevangen
Laet my aerde, laet my gaen:
Ach! waer't dat ick waer ontbonden
Van het vleesch dat my beswaert:
Waer myn vleesch in't vier verslonden
't Ander vier vloogh stracks van d'aerdt.
5. Maer soo langh als mynen gheest
Onder 't pack van 't vleesch moet suchten,
En moet derven de genuchten
Van des Hemels bruyloft-feest
Roep ick hoe blindt zyn die menschen,
Die aensien dit Hemel-ryck,
En als blinde mollen wenschen
na een ryck van aerd', en slyck.
6. Als ick boven een revier
Sien van wyn en suycker schieten
En sien besien tranen vlieten
Op het aerde-ryck al-hier,
Roep ick hoe blindt zijn de menschen,
Die de beeck sien van wellust
En naer dorre blyschap wenschen
Die noch dorst, noch lust en blust.
| |
[pagina 168]
| |
7. Als ick boven hoor den sangh
Van de Seraphinsche Chooren,
En als ick op daerd' moet hooren
Droevigh suchten dagen langh
Roep ick hoe blint zyn de menschen,
Die aensien dit Hemel-ryck
En als de blinde mollen wenschen
Naer de vreught van't aer-ryck.
8. Ghy ô Hemel sult voortaen
Altydt zyn in mijn gepeysen;
Tot dat ick eens self magh reysen
Daer nu mijn gepeysen gaen
O schoon Son, ô noyt volpresen
Hemel-sterren, ô wanneer
Sal ick boven u eens wesen,
Ende onder mijnen Heer.
|
|