Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende
(1686)–Daniel Bellemans–
AuteursrechtvrijStemme: 'k menigh pint en kan.'k HEbb' lestmael op de luyt
Bevalligh hooren slaen
Ick wirt daer door ontsteken.
Ick sagh de vensteren uyt,
| |
[pagina 73]
| |
En stont my soo wel aen
Dat ick begonst te spreken,
Wie is hier meester van,
Wie roetst dit instrument,
Door't speuren naer den man
Heb ick den Heer gekent. Bis
2. t'Is maer een sinne beldt
Om myn verflauwt gemoet
Wat voorts om hoogh te sturen
Godt selver sit en spelt
Als hy hem kennen doet
In sijne creaturen,
Hy spelt, en slaet de luyt
Met sulcken soeten slagh
Dat jeder uyt't geluydt
Den Schepper kennen magh
3 Slaen ick myn oogh gemerck
Op't geen ter wereldt is
Gevoeght in sulcken orden,
Dat onbegryp'lijck werck
Wiens schoon gesteltenis
Niet kan verbetert worden,
Wat oordeelt myn verstandt,
Wat sleutel tot dit slot;
Dat ick aen allen kant
Kan toonen mynen Godt Bis
4. Spreeck ick de boomen toe
De kruyden en het gras,
De vruchten en de blommen
En vraegh'ick hun eens hoe
Dat aengenaem gewas
Is voor den dagh gekomen,
Het minste kruyd'ken geeft
My antwoordt sonder stem;
Door Godt die eeuwigh leeft,
Door niemant als door hem. Bis
| |
[pagina 74]
| |
5. 't Gediert en all'het vêe,
De beesten groot en kleyn,
De volghels die daer swieren
De visschen in de zee.
Soo wonder aerdigh zijn
In leven en manieren,
Dat oock het minste dier
Het welck uyt't ey geraeckt
Al waer't de kleynste mier
Den Schepper kenbaer maeckt
6. Den kostelijcken pandt
Waer van de wereldt houdt
Zijn perels en robijnen,
Sapphier en diamant,
Het silver en het goudt
Der grondeloose mijnen
Die stellen my ten thoon
Hoe machtigh, milt en goet
Hoe rijck, hoe eêl en schoon
Den Schepper wesen moet. Bis
7. Den aerden bol, de locht,
Het water en het vier
En al de Elementen,
Wie heeftse voordts gebrocht
Wie heeft het groot bestier
Van winter somer lenten,
Wie draeijt den Hemel om;
Geen sterr' in't Firmament
Oft spreeckt al is sy stom,
Dat s'haren Schepper kent, Bis
8. Ick vragh u Son en Maen,
Die ons soo bly belacht,
Ick vragh u twelf planeten
U op en onder gaen,
En u verborgen kracht,
Die souw ick gerne weten
| |
[pagina 75]
| |
Wie is hier oorsaeck van;
Wie schonck u sulcken eer;
'k En hoor niet anders dan
Den alder-hoogsten Heer. Bis
9. Al hadd' ick geen gesicht,
Alwaer ick stom en doof
En al mijn Ouders Heyden
En noyt en hadt het licht
Ontfangen van't geloof,
'k Moet evenwel belijden,
Dat ick u grooten Heer,
Uyt uwe Schepsels ken,
Dat ick u lof en eer',
En liefde schuldigh ben.
|
|