Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende
(1686)–Daniel Bellemans–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Stemme: Sommes nous pas bien heureux.STroyken ende Koltjen vier
Gingen wandelen te samen,
En sy kouten, en sy namen
Met malkander' groot playsier.
Koltjen vier seyd' tegen stroyken
U geselschap doet my deught
Als ick by u ben myn proyken
Springht myn hertien op van vreught
2. Ick die altyt lagh in schouw,
Ick altyt t'huys moest blyven
Ick magh nu genucht bedryven,
Ick magh wandelen gaen nouw,
Ick die dickwils word' gesteken
In lennekens lolle-pot
Magh nu uyt-gaen, magh nu spreken,
k'Ben nu uyt geraeckt uyt 't slot
3. Stroyken seyd' tot Koltjen vier
G'hebt myn stroyen hert' ontsteken
Door uw' soet en aerdigh spreken,
Uwe sprack is vol plaisier,
| |
[pagina 39]
| |
Ghy zijt sulck' een soete sieltjen
Soo vol van bevalligheydt,
'k Sweir u by myn stroye zieltjen
Dat gy zyt myn vrolijckheyt,
4. Ick arm stroyken die altydt
Decken moet de beroere schueren,
En't quaet weder moet besueren,
Magh nu zyn met u verblyt,
Die van peerden ende koeyen
Vuyl gemaeckt wirt in den stal
Magh met u in welde vloeyen,
En maken bly gheschal.
5. koltjen vier seyt 'k ben soo bly
Dat gy komt myn liefde voeyen,
Dat gy mynen brant doet gloeyen
Ende liefde draeght tot my
My dunckt dat wy met ons byen
Soo vast zyn gepaert aen een
Dat ons niemant en kan schyen
Als de bitter doodt alleen.
6 t'Is gebeurt op't selve pas
Als sy soo fray kouten samen
Dat s'aen een rivierken quaemen
Daer geen brughsken op en was;
Maer ons stroyken seyd' couragi
En zyt daerom in geen pyn,
Ick sal maken de passagi,
Ick sal self het brugsken zyn,
7. Stroyken gingh hem voor een bruggh
Over het rivirken legghen,
't Scheen aen Koltjen vier te segghen.
Gaet nu over mynen ruggh,
Siet eens wat een goede stroyken
| |
[pagina 40]
| |
Dat 't al over hem laet gaen,
Koltjen vier geluckigh proyken
Hoe staet u dat stroyken aen.
8 Koltjen vier was seer plysant,
Koltjen quam met groote schrede,
Op de Stroye brug' getrede.
Maer 't stroyke ging in brant
Koltjen vier en stroyken vielen
In het midden der rivier,
Soo verdroncken deês twee zielen
Stroyken ende Koltien vier.
9. Joncker vier, en jouffrou stroy
Met een roncksken, met een spronghsken
Met een loncksken, met een voncksken,
Steken haest den brant in't hoy,
Al is 't dat de dochters schijnen
Noch soo schoon, en noch soo moy,
Hunne liefde sal verdwijnen,
Om dat alle vleesch is hoy.
10. s'Wereldts liefd' is hoy en stroy,
Die veel van de wereldt houwen,
Die op s'wereldts vreught betrouwen,
Die betrouwen 't vier in't hoy.
Daerom is de Bruydt te prijsen
Die haer hert bewaert in't slot,
En op niemant en wilt peysen
Als alleen op haren Godt.
|
|