Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende

Adieu des Wereldts.

Stemme: Aensiet hoe JESUS schreyt.

WAarom strijt aerd' en stof

Ons ydel eer en lof,

Die met den wint gaet vliegen;

Waerom betrouwen wy,

[p. 32]

 

Op 'swereldts hooveerdy,

 

Des ons eens sal bedrieghen

 

2. Die wereldts eer en lof,

 

Sijn letters in het stof,

 

Oft in het ys gheschreven,

 

Die sich op t'ys betrouwt,

 

En daer sijn huys op bouwt,

 

Die sal sich haest begeven.

 

3. Wat is den aertschen schat,

 

Als een broos aerden vat,

 

Dat licht geraeckt tot scherven,

 

Wat baet den overvloedt,

 

Wat goet doet ons het goet,

 

Als wy lié qualijck sterven.

 

4. Den wijsen Salomon,

 

Den schoonen Absalon;

 

Zijn van de doodt verbeten,

 

Hoe menigh' Prins en Vorst,

 

Hoe menigh' Edel' Borst,

 

Is van de wormen geten.

 

5. De doodt en siet noyt niet,

 

Oft ghy haer soet besiet,

 

Sy sal u eens vermooren,

 

Spreckt als een Advocaet,

 

't En is maer kinder-praet,

 

De doodt en heeft gheen-ooren.

 

6. Al sijn uw' schatten groot,

 

g'En sult geensints de doodt,

 

Met gelt, oft goet om koopen,

 

Loopt als een hert soo snel,

 

g'En sult al even wel,

 

Haer pijlen niet ontloopen.

 

7. Den rijcken vreck die hier,

 

Gheleeft heeft in plysier,

 

Light nu in de hel begraven,

 

Daer wordt hem af geseydt,

[p. 33]

 

Een druppel nattigheydt,

 

Om sijnen dorst te laven.

 

8. O mensch? ô wormen aes

 

Waerom zijt ghy soo dwaes?

 

Waerom wordt ghy verheven

 

Verlaet uw' hooverdy,

 

Die niet en weet oft ghy

 

Tot morghen toe sult leven.

 

9. Hoe broos is onse jeught?

 

Hoe kort is s'werelts vreught

 

Hoe kort is s'menschen leven;

 

Op eenen oogenblick,

 

Kan hy den lesten snick,

 

Van sijnen adem geven.

 

10. Peyst dan eens op't torment

 

Dat nimmermeer en ent,

 

Plant dat in u memori',

 

Peyst wat is te sijn,

 

Oft eeuwigh in de pijn,

 

Oft eeuwigh in de glori.