Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende

[p. 27]

De Goddelijcke Liefde is den Enghel Bewaerder van de suyverheydt,

Stemme: Ballet van Momus (oft) ô Hemel wat soeter dagh.

SWicht Venus. swicht Cupido, swicht,

Swicht dartel wicht met uwen schicht,

Het hert' daer den pyl van JESUS in steckt,
Is hert voor den pyl die Cupido streckt,

JESUS vermaent, Cupido 't brandt,

Als hy van binnen, in hert' en sinnen,

En in ons in-ghewandt,, stockt sijnen brandt.

2. Alexis scheen door de trouw,

Te nemen een edele Vrouw,

't Musieck, ende Bruyloft wordt stracks gedaen,
Met danssen, en springhen quam aen-ghegaen,

Venus was bly, Cupido sy.

Tot sijn' Minionnen,, Hy is verwonnen,

Sijn ghemoedt valt te licht, voor mijnen schicht.

[p. 28]

 

3. Maer d'Hemelsche Liefde die quam,

 

En bluschten d'onsuyvere vlam,

 

Terwijl dat Alexius danst met sijn' Bruydt.

 

Springht hy van achter ter kameren uyt,

 

In het ghenucht,, neemt hy de vlucht,

 

Soo het beliefde, d'Hemelsche Liefde.

 

Die met haer vleughels dint,, die sy bemint.

 

4. Daer naer keert Alexius weêr,

 

Hy staet in sijn Vader-huys neêr,

 

Hy woont daer onder den trap onbekent,

 

Sijn Bruydt die is daer ghedurigh ontrent,

 

Die al den dagh,, ded' haer beklagh;

 

Maer hy verachten, allen haer klachten,

 

Als hy daer onbekent,, bleef tot den endt.

 

5. Siet Cupido sit nu en kryt,

 

Om 't wonder affront dat hy lijdt,

 

Hy riep eerst victori' eer dat hy won,

 

Nu sou hy wel bidden om sijn' pardon,

[p. 29]

 

Maer men geeft hier, noyt gheen quartier,

 

't Vleesch dat moet sterven,, ende bederven,

 

JESUS die't vleesch verwint, die wort bemindt.