Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende

[p. 16]

Jesus den Godt der Liefde, klopt voor de deure van't hert.

Stemme: Cloris est bell', mais Philis est plus douce. (oft) Godt hongh aen 't Kruys.

DEn nacht komt aen, den vaeck noodt ons tot slapen,

Mijn liefde waeckt, s'en wilt geen rust gaen rapen:

Eer sy die vindt,, in't hert van die sy mindt,

Mijn tortel-duyf, mijn suster, mijn vrindinne,

Mijne lieve Bruydt, siet toch eens uyt;

'k Staen voor uw' deur, laet uwen Bruydegom binnen.

'k Staen naeckt en wacht voor uwe deur,

Doet open ziel en komt een weynigh veur,

2. Dat ghy maer eens hadt door een spleet ghekeken,

Ghy hadt mijn hair met druppelen sien leken,

Den dauw die vloeyt,, die heeft mijn hooft besproeyt,

Maer al doet my den nacht van druppels vloeyen,

[p. 17]

 

Nochtans den vloedt,, is meer van't goet,

 

Daer ick soo milt uw' ziel med' kom' besproeyen,

 

Doet open dan, en laet my in,

 

De liefde biedt en weest niet stuer van sin.

 

3. O ziel soo haest als g'hoort de velen quelen,

 

Als m'een albadt voor u deur komt spelen,

 

Hoordy terstondt, met open oogh en mondt,

 

Ghy komt stracks uyt u ledikant ghekropen.

 

Op dien sangh, Op dat gheklangh,

 

Doet gy terstondt u deur en venster open,

 

Maer ghy zijt al te traegh en trots,

 

Dat g'op soud' staen als g'hoort de liefde Godts.

 

4. De rust nochtans daer ghy zijt in gheleghen,

 

Hebt ghy door mijnen aerbeydt verkreghen,

 

Mijn Krib' en Kruys,, broght u die rust in huys,

 

Voor my en was geen plaets in d'herreberghe,

 

Ick lagh in hoy,, ick sliep in stroy,

 

'k Stirf naeckt aen 't Kruys op den Calvari-berghe,

[p. 18]

 

'k En hebb' niet daer mijn hoop op rust,

 

Daer ghy soo sachtjens rust naer uwen lust.

 

5. De tortel-duyf weet haren nest te vinden,

 

Daer sy haer jonghskens in wat hoy gaet winden,

 

Het musken heeft, een nestjen daer 't in leeft,

 

Het aerd'rijck gheeft sijn hollen aen de vossen:

 

En ghy mijn Bruydt, sluyt ghy my uyt,

 

Hebt ghy gheen plaets' voor die u komt verlossen,

 

'k En komt hier met gheen blixem vier,

 

'k Brengh u de saligheydt en 't leven hier.

 

6. O ziel dat ick wou in Palleysen woonen,

 

Dat ick wou sitten in ivoore Throonen,

 

'k Sou daer haest zijn, want heel de aerd' is mijn,

 

Maer dat ô ziel en zijn geensins mijn wenschen,

 

Mijn vreugh, mijn rust,, en mijn wellust,

 

Is wesen by de Kinderen des menschen,

 

'k Vraegh u kleyn hert, 'k en vraegh niet meer,

 

En sluyt ghy dat voor sulck' een grooten Heer,

[p. 19]

 

7. En weet ghy niet hoe groot dat is mijn wapen,

 

Ick ben den Heer die alles hebb' gheschapen,

 

Het blixem vier,, is onder mijn bestier,

 

Nochtans ick wordt tot goedtheydt meer ghedreven,

 

Mijn soete min,, die leeft daer in,

 

Dat ick den dooden sondaer doen her-leven,

 

Mijn gramschap is terstondt ghedaen,

 

Als hy my op-draeght eenen droeven traen.

 

8. Ghy moest ô ziel van selfs naer my verlanghen,

 

Met open hert en armen my ontfanghen,

 

O mijn vriendin,, laet ghy my noch niet in?

 

'k Gaen met den boom van 't Kruys u deur in loopen,

 

Ick breeck in huys,, met 't Heyligh Kruys,

 

'k Wil met myn Bloedt u wederliefde koopen,

 

Myn kruys en kruyst myn ziel soo niet,

 

Als ghy ô ziel die my geen liefd' en biet.

 

9. O silv're Maen, hout staen u snelle peerden,

 

Ghetuyght dat sy my niet en wilt aen-veerden:

[p. 20]

 

Ghetuyght dat sy,, ondanckbaer is aen my,

 

O Maen ghy hebt d'heel wereldt nu door-wandelt,

 

Hebt ghy ghesien,, by al die lién,

 

Een hert, dat herter met mijn goedtheydt handelt,

 

Ick plant mijn Cruys,, hier voor u huys,

 

Op dat ghy morgen siet, wie ghy verstiet.