Op den lieffelycken Paradys-vogel, ghemaeckt door den Eerweerdigen Heer Daniel Bellemans Canonick van de Wijt-vermaerde Abdye van Grimberghen. Da Pater augurium, atque animis illabere nostris Vir.
EERWEERDIGHEN HEER,
'k En wil u schriften niet blancketten, noch verlichten,
Men Hanght den veil-krans maer voor slechten Wyn, en dichten,
[pagina *6r]
[p. *6r]
Vw' pen, die swiert heel hoogh, die haer en u vereert:
Hoort nu al is sy kleyn, wat sy de grootste leert.
Die keurt d'aenstaende lot door voghels,, en haar vlieghen
Die siet de waerheydts-schijn, de waerheydt gaen beliegen:
Want soo den voghel hadd' 't perijckel in't gesicht,
Den voghel soud' hem selfs dan wachten voor den schicht.
Maer uwen Paradijs, en Hemel-aerdtschen Voghel;
En vreest noch lym, noch net, noch boogh, noch saet noch kogel,
Hy is vry van gevaer, en naer syn vleugh voor-seydt,
Hy leydt uyt d'aertsche dal ons recht ter saligheydt.
O Ziel, volght desen streeckt, en laet de wereldt varen?
Want als't daer kalmte is, dat is 't daer noch vol baren.
De liefde vlieght u voor, dat is d'oprechte baen,
Ah? kost ick, ick naem stracks twee snelle vleughels aen;
Eylaes wat raedt voor u terwyl ghy moet verlanghen!
Gheluckigh soudt ghy zijn, kost ghy den Voghel vanghen,
En stroyt dan, zijt ghy wys, wat soudt op sijnen steert,
Ghewis, al sijt ghy aerdts, dat ghy haest Hemels weert.
En schoon haer 't lichaem kruypt den gheest sal hoogher stygen
[pagina *6v]
[p. *6v]
En boven s'wereldts damp een helder son verkrijghen,
En winnen 't Paradijs, daer hy u henen leydt,
En lossen van d'aerd', eer ghy van d'aerde scheydt.
O lief'lijck Paradijs! och waer ick eens daer binnen!
Auteursrechtvrij