Den lieffelycken paradys-vogel

Hertelyck verlanghen naer Jesus.

Stemme: Courante Monsieur. (oft) Philis myn tweede Ziel'.

WIldy eens weten Heer, Hoe sterck, hoe teer, hoe seer,

Dat uwe liefde in my brandt en blaeckt,

[p. 127]

 

En hoe myn' Ziele naer u haeckt en snaeckt

 

'k En sal u diën Zielen-brandt

 

Niet thoonen door een dorr' oft dorstigh Landt,

 

Oft door een Roos die van de Sonn' verslenscht,

 

Maer door een' Hert dat naer het water wenscht.

Ghelyck een' Hert oft Dyn’ Wenscht naer een klaer Fontyn,

Om laeffenis te vinden voor syn pyn;

Soo wenscht myn hert om by u hert te zyn:

Ghy zyt de levende Fontyn,

Uw' waters zyn veel soeter als den wyn;

Die synen dorst eens bluscht aen die Fontyn

Sal in-der eeuwigheydt niet dorstigh zyn.

Den Hertens dorst is groot’ Als hy serpenten doodt;

Ah! die de sonde doodt, dat helsch Serpent,

Dorst naer uw' liefde noch soo vehement:

Den Hert die loopt dan noch soo snel,

Wanneer hy siet de Jaghers op syn vel:

Hoe dat de helsche Jaghers snelder zyn,

[p. 128]

 

Hoe dat ick snelder loop naer uw' Fontyn.

Als David eens hadd' dorst’ Sprack hy met drooghe borst,

Hy wenschste ende riep met heesche stem

Om water der Sistern' van Bethlehem;

Dry Kryghs-mans zyn stracks in de weir,

Sy breken kloeckelyck door 't vyandts-heir,

En hebben David in een Hellemet

Van dat ghewenschste water voor-gheset.

Hadd' ick in deês Woestyn’ Een' teugh van die Fontyn,

Niet van den Borne-put van Bethlehem,

Oft van het Hemelsch schoon Jerusalem:

Myn hert' door-breckt wel duysendt-mael,

De blauwe wolcken van des Hemels Sael;

Ick dorst naer eene druppel nattigheydt

Van de Revier die de Stadt Godts verblydt.

De Wereldt die en blust’ Noch dorst, noch wensch, noch lust:

De Schepsels al-te-mael die hebben dat,

De Schepsels zyn Sisternen sonder nat;

[p. 129]

 

Sy laten hunne Minnaers droogh,

 

s'En paeyen, oft versaeyen hert oft oogh,

 

Maer ghy ô soeten Heer en anders gheen,

 

Ghy zyt de levende Fonteyn alleen.

Wanneêr sal die Fontyn’ Voor my eens open zyn;

Wanneêr sal ick eens gaen uyt dit droogh sandt

Naer de Fontyn van 't Hemels Vader-landt;

Ter-wyl dat ick hier dagh en nacht

Naer u ô levende Fontyne wacht,

Sal myne Woon-plaets in des Wereldts-plyn

By de Fontyn van uw' vyf Wonden zyn.

Die in deês klaer Fonteyn soeckt syne laeffenis,
Die Ziel wordt ryck in Godt, soo diep als 't water is.