Den lieffelycken paradys-vogel
(1674)–Daniel Bellemans– Auteursrechtvrij
[pagina 89]
| |
Neemt in myn tranen uw behaghen,
Want in het Graf en vind' ick u niet meer:
't Schip dat verdrinckt met 't Koopmans Goedt
Verdrinckt den Koopman in een tranen-vloedt.
Myn hooghste Goedt is uyt het Graf ghenomen,
Ick vraegh' al-om;
Waer dat is te bekomen
Mynen Bruydegom?
2.
Ghelyck het Tortel-Duyfken sucht,
Als 't heeft syn lieve Weder-gay verloren
Die 't van te-voren hadd' verkoren,
Met wie het soetjens leefden in ghenucht,
Soo weent, en sucht myn Ziel' altydt
Om dat sy haren Bruydegom is quyt,
O flouw' Soldaten die het Graf bewaerden,
Die mynen Schat
Niet beter en be-aerden,
Ach! hoe pynt my dat.
| |
[pagina 90]
| |
3.
Eylaes hadd' ick aen 't Graf ghewaeckt,
Ick hadd' de Roovers doen te rugghe keeren,
Ick hadd' bewaert het Graf des Heeren,
Ick hadd' myn Wacht al sekerder ghemaeckt,
s' En namen Jesum niet van my,
't En sy dat sy ons namen alle-by,
Ach! dat ick toch aen 't Graf met d'ander Vrouwen
De groote Feest
Van Paesschen hadd' ghehouwen,
Ick waer blyd' van Gheest.
4.
Nu is de Seghel van 't nieuw Graf,
Godt en verdraeght gheen goddeloose Seghels
Die stryden teghen syne Reghels,
Den Enghel komt, en breckt den Seghel af,
Hy wentelt van het Graf den Steen,
'k En vind' in 't Graf het Doodts-kleedt maer alleen,
O Enghel wilt my uwe Vleughels gheven,
Om als den Windt
| |
[pagina 91]
| |
Te vlieghen, en te sweven
Tot die my bemindt.
5.
Oft vlieght ghy self, en seght aen hem
Die van-der doodt is uyt het Graf verresen,
Dat ick de Doodt-verw hebb' op 't wesen,
En tot hem sucht met een ghebroken stem,
Seght hem dat ick van Liefde sterf
Ter-wyl dat ick syn soet Gheselschap derf,
Misschien als Jesus mynen Wel-Beminden
Myn tranen siet,
Sal hy my komen vinden
Daer hy my verliet.
6.
En siet terstondt quam Jesus hier
Die uyt het Graf was van-der Doodt verresen,
Maer hy hadd' aen een ander Wesen,
Ick sagh hem aen voor eenen Hovenier,
Ick onder-vraeghden Jesum ras,
Ick vraeghden Jesus waer dat Jesus was,
| |
[pagina 92]
| |
Maer soo den Hovenier begonst te spreken
Soo sagh ick hem,
Ick was van vreught besweken
Hoorende syn stem.
7.
O Saeligh' uer, ô blyden dagh
Dat ick u hebb' ô mynen Heer' ghevonden,
De Liefden heeft my hier ghesonden,
Ghedooght dat ick u eens om-helsen magh,
Maer holla seyd' den soeten Heer',
En raeckt my niet al is uw' Liefde teer,
'k Sal in den Hemel deês vreught voor u sparen,
Als ick in Persoon
Sal wesen op-ghevaren
Naer myns Vaders Woon.
|
|