Den lieffelycken paradys-vogel

Adieu des wereldts.

Stemme: Sarabande Amarillis, &c.

A Dieu myn Huys, myn' Ouders, en myn' Vrinden,

Adieu ô Wereldt 't is ghenoegh ghemaelt,

Hy is verdoolt die in u rust' wilt vinden,

Die 't hooghste klimt, die is 't die 't leeghste valt,

Sy metsen op het Ys, die op de Aerde bouwen,
Godt daer ick 't hert' op-stel, sal ick betrouwen.

't Zyn Slaven die op hunne gaven roemen,

Op hunnen Ryck-dom, Edel-dom en Pracht,

't Is Roock, en Windt verganckelyck als Bloemen

Die op-staen, en vergaen op eenen nacht:

Sot Spinne-cops-Getuygh om een arm Vliegh te vangen
Sy laten aen een hair hun wel-vaert hanghen.

[p. 45]

3.

 

Adieu Gheselschap, Welden, en Wellusten,

 

Bedrieghelycken Meireminnen sanck,

 

Wat laet ghy achter meer als druck, en suchten.

 

Beroert', en on-verdraghelycken stanck?

 

Adieu myn eyghen sin, en all' myn sinne-lusten,

 

Hy moet sigh-self uyt gaen die wilt gaen rusten.

Adieu Vriendinne gaet, ick ben te vreden,

Verkiest een ander Lief wordt vry de Bruydt,

Maeckt my deelachtigh maer van uw' Ghebeden,

'k Verfoey de Wereldt, en ick scheyd' daer uyt,

Ghelyck de Sonne - bloem wil ick myn' ooghen keeren,
Myn licht, myn oogh-ghemerck is 't Kruys des Heeren.

Laet my Francisce in uw' Heyl'ghe Orden

Met eenen iever dienen Godt oprecht,

Is 't uwen will' ick bidd' u laet my worden

Veel minder als den alder-minsten Knecht,

Den leeghsten Boom van 't Bosch die siet-men selden vallen,
De minste Slaef van Godt is Heer' van allen.

[p. 46]

6.

 

Ick wil gaen rusten in uw dierbaer Wonden,

 

En segghen, Jesu, g'hebt myn' Ziel' ontwaeckt:

 

Het Vogheltjen heeft synen Nest ghevonden,

 

't Verloren Schaepken is ten stal gheraeckt,

 

Het Schipken is te Haef, de Wolcken zyn verdwenen,

 

Den claren Sonne-schyn is weêr verschenen.

Uw' Liefde tot den Mensch en bitter lyden,

En uwen Zeghen heeft myn hert' vermaeckt

Om u te volghen, wil ick gheerne scheyden

Van allen 't ghene dat myn' sinnen raeckt,

O Jesu t'uwen dienst wil ick het al gaen waghen,
O Jesu 't is soo soet uw Kruys te draghen.

Dan sal ick, Jesu, vierigh all' myn leven

Tot danckbaerheydt verbreyden uwen lof,

En u den Lauwer Krans myns strydens gheven,

Bekennen dat ick maer ben slyck, en stof,

Een' armen Sondaer die naer 't wit der deught wilt schieten,
Mits ick naer wercken hop' rust' te ghenieten.