Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
AuteursrechtvrijHonderd-négen-en-dertigste PSALM; voor Instrumenten. | |
[pagina 392]
| |
Psalm CXXXIX.1.
Gy, Heer! doorgrond en kent my, ja,
Gy weet het als ik zitte of staa;
Van verre is u bekend wat my
Zal in gedagten komen; gy
Omringt my, staande of neêrgelégen,
En zyt gewend all' myne wégen.
2.
Al spreekt myn' tong noch woord noch taal,
Zie, Heer! gy weet het altemaal:
Gy houd my voor en agter met
Uw' hand, die op my is, bezét;
Uw' kennis moet ik 't wonderst schatten:
Ze is hoog, ik kan ze niet bevatten.
3.
Waar zoude ik voor uw' geest togvliên?
Waarheen, daar gy my niet zoud zien?
Voere ik ten hémel, lage ik neêr
In helle of graf, gy zyt 'er, Heer!
Ja, schoon ik de ogtendvlerken name,
Aan 't eind' der zeen of woonde of kwame;
4.
Uw' hand zou my daar recht doen gaan,
Uw' regterhand my vast doen staan.
Zeide ik: in 't duister gaa ik vry,
Dan is de nagt een licht om my.
Geen duister dekt voor u, maar 't donker
Licht als de dag en 't hel geflonker.
| |
[pagina 393]
| |
5.
Gy, Heer! bezit myn' nieren; gy
Bedekte in moeders ligchaam my.
Ik geef u hooglyk lof en prys,
Wyl gy my op zeer wond're wys'
Gemaakt hebt; wonder zyn uw' werken;
Zulks weet, zulks kan myn' ziel bemerken.
6.
Myn' beend'ren waaren voor u naakt,
Toen ik in 't heimlyk ben gemaakt,
Als een borduursel, toen ik lag
In 't laagst der aarde; uw oog aanzag
Myn' stof klomp, nog geen' vorm gegeeven;
't Stond alles in uw boek geschreeven:
7.
Daar stond de tyd des wordens by
Van 't geen niet was. Hoe waard zyn my,
Heere! uw' gedagten t' zaam hierom!
Hoe talryk zyn ze en groot van som!
Eer zoude ik 's zands getal opmaaken;
Schoon ik steets by u ben met waaken.
8.
Verdelg, o Heer! 't godlooze rot.
Weg, bloedvergieters! gy, die God
Belastert, ied'lyk hulde bied
Aan zynen vyand. Zoude ik niet
Uw' haaters, Heer! vol haats benyden?
Niet walgen van, die u bestryden?
| |
[pagina 394]
| |
9.
Ik haat ze nu en immermeer;
Vyanden zyn ze my: o Heer!
Doorgrond myn hert, beproef en ken
Al wat ik denk, al wat ik ben;
Zie of ik iemant zoek te schaaden,
En leid my op des lévens paden.
|
|
