Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 204]
| |
Vier-en-zéventigste PSALM; voor Instrumenten. | |
[pagina 205]
| |
Psalm LXXIV.1.
Waarom, o God! verstoot ge in eeuwigheid?
Waarom tog zoude uw' gramschap, fel ontstoken,
Steets teegen 't vee van uwe weide rooken?
O! denk aan 't volk, van ouds u toebereid.
2.
Denk aan de roede uws erfdeels, door uw' magt
Behouden; denk aan Sion, daar gy woonde;
Treê toe; zie hoe de vyand niets verschoonde,
En 't heiligdom in eeuwige oneer' brags.
3.
Uw vyand brulde alwaar men t' zaam vergaêrt,
En stelde alom zyn' teekenen ten teeken;
Elk wierd bekend, als die de byl opsteeken
In 't woud, van digt geboomte in een geschaard.
4.
Zo hebben zy 't graveersel, dat 'er stond,
Met moker en houweel van een geslaagen;
Zy hebben 't vuur in 't heiligdom gedraagen,
En 't huis uws naams ontheiligd tot den grond.
| |
[pagina 206]
| |
5.
Hunn' hertspraak was: tsa, plund'ren wy hen t' zaam:
Zy deeden voort alom door 't vuur verteeren
De plaatsen der to zaamenkomst des Heeren.
Helaas! wy zien geen' teek'nen in uw' naam.
6.
Daar is by ons niet één profeet bekend,
Niet één die weet hoe lang het nog zal draalen.
Hoe lang, Heer! zal de weêrpartyder smaalen?
Zal 's vyands rot u last'ren zonder end?
7.
Waarom onttrekt ge uw' hand, uw' regterhand?
O! trek ze eens uit den boezem, eind ons lyden:
God is van ouds myn koning t' aller tyden,
Die uitkomst geeft in 't midden van het land.
8.
Gy hebt de zee gespleeten door uw' kragt,
Der draaken en des leviatans koppen
Vergruisd, versmoord in 't water, doen verstroppen,
En tot een aas in 't dorre land gebragt.
9.
Gy spleet de rots en maakte beek en bron;
Gy hebt den stroom, de vloeden uit doers droogen;
De dag en nagt zyn t' zaam in uw vermogen:
Gy maakte 't licht, gy schiept de lieve zon.
| |
[pagina 207]
| |
10.
Door u is de aarde alom, door u bepaald
Dat 's zomers hitte en 's winters kou, regeere.
Gedenk hieraan: de vyand hoonde u, Heere!
En 't dwaaze volk heeft op uw' naam gesmaald.
11.
Geef nooit aan 't wild uw' tortelduif ten roof;
Uwe arme hoop zy niet altoos vergeeten.
Aanschouw 't verbond: daar zyn veel' holen, spleeten
In 't naarst des lands, moordkuilen, kloof by kloof.
12.
Doe nimmer den verdrukten rugwaarts gaan
Met schaamte; laat de elendigen u looven;
Rys op, Heer! twist uw' twist; denk, daarenboven,
Aan 's dwaazen smaad, u dag'lyks aangedaan.
13.
Vergeet tog niet het roepen, schreeuwen door
Uwe ongeschikte en felle weêrpartyen:
Het woest getier van hen die u bestry'en
Klimt stadig op en tergt en kwetst uw oor.
|
|
