Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 173]
| |
Vyf-en-zestigste PSALM; voor Instrumenten. | |
[pagina 174]
| |
Psalm LXV.1.
Ik zal in ftilte uw' lof afmaalen,
O Heere! op Sions slot;
'k Zal myn' gelofte aan u betaalen,
O bédehoorder, God!
Tot wien zelf alle vleeskomen.
Het onrecht, dat in my
En elk had de overhand genomens,
Verzoent, ontzondigt gy.
2.
Welzaalig, dien gy hebt verkooren
Te nad'ren tot uw' troon!
Dien-uw' voorhoven zyn beschooren,
Dat by 'er veilig woon'!
Wy zullen, in uw huis getreeden,
Verrykt van goed en schat,
Vervuld zyn van de heilighéden
Die uw paleis bevat.
3.
Gy zult in recht u vreeslyk toonen,
Ten antwoorde onzer beê,
O God van heil, zelf voor die woonen
Aan 't verst van earde en zee!
Die vastheid geeft aan steile rotsen!
De kragt hebt tot uw' schild!
Der zeen en golven bruisend klotsen,
En 't woên der volk'ren stilt!
| |
[pagina 175]
| |
4.
Uw' teek'nen zyn met schrik en vreezen
De waereld door betuigd.
Gy doet den morgen vrolyk weezen,
En maakt dat de avond juicht.
Het dorre land, dat, zonder reegen
Onvrugtbaar, kwynen mogt',
Bezoekt, verrykt gy met uw' zégen,
Met 's hémels wolkenvogt.
5.
Gy maakt, in 't land dus mild beschonken,
Het graan gereed, o Heer!
Den ongeploegden akker dronken.
Gy spoelt de vooren neêr,
Doorzaapt den grond met waterplassen;
't Welk zonneklaar betoont,
Dat gy de spruiten en gewassen
En 't jaar met goedheid kroont.
6.
Uw' schreeden druipen t' aller tyden
Van vet, op beemd, woestyn,
Terwyl de heuvels met verblyden
Omgord, en groenend' zyn.
Men ziet op 't veld de kudden loopen;
De dalen zyn bedekt
Met graanen, t' zaamgebragt by hoopen,
't Welk ieders vreugd verwekt.
|
|
