Davids psalmen

[p. 137]

Vyftigste Psalm.

Der goden God, de hoogste in daad en naam, Roept de
aarde alom van oost tot west te zaam; Hy geeft zyn' glans
uit Sion, 't schoonste schoon. De Heere zal, verschynende
op zyn' troon, Niet zwygen, 't vuur zal voor hem heen
verteeren; De storm zal 't al rondom hem plat verneêren.

Vyftigste Psalm; voor Instrumenten.

[p. 138]

Psalm L.

1.

Der goden God, de hoogste in daad en naam,
Roept de aarde alom van oost tot west te zaam;
Hy geeft zyn' glans uit Sion, 't schoonste schoon.
De Heere zal, verschynende op zyn' troon,
Niet zwygen, 't vuur zal voor hem heen verteeren;
De storm zal 't al rondom hem plat verneêren.

2.

God zal, om al zyn volk te rigten, aard'

En Hémel t' zaam toeroepen: komt, vergaârt,
Verzaamelt myn geliefde volk in 't rond,
Het volk dat my nog offert om 't verbond.
De hémel roemt van zyn' gerechtighéden:
God richt het al, 't zy boven, 't zy benéden.

3.

Hoor nu dit woord, myn volk! hoor, Israël!

't Geen ik, uw God, u hier te vooren stel.
'k Zal u om 't vee, dat gy ten offer brand,
Niet straffen, neen; dat komt my wel ter hand;
Doch zal ik u om stier noch bokken vergen:
Al 't wild is myne en 't vee op duizend bergen.

4.

Al 't pluimgedierte, al wat 'er weid op 't veld

Is by my. Schoon my honger hadd' gekweld
Ik had het u tog nimmermeer beleên:
Want de aarde is myne, en al haar schat met een.
Zoude ik my, voor myn' spys, met vlees der bullen,
Voor mynen drank met bloed der bokken vullen?

[p. 139]

 

5.

 

 

 

Neen, offert dank, betaalt den Heere uw' schuld,

 

En roept my in benaauwdheid aan; gy zult,

 

Door my gered, lofspreeken tot myne eer.

 

Maar tot het rot der boozen zegt de Heer:

 

Wat preekt gy myn' geboden voor elks ooren?

 

Hoe durft uw mond van myn verbond doen hooren?

 

 

 

6.

 

 

 

Tugthaaters! gy versmaad myn woord en stem;

 

En, ziet ge een' dief, gy heult en loopt met hem;

 

Uw deal is met het overspeelig rot.

 

Uw mond spreekt kwaad, uw' tong bedrog en spot.

 

Gy zet u neêr, en schend uw' eigen' broeder;

 

Gy lastert, schelms, den zoon van uwe moeder.

 

 

 

7.

 

 

 

Dit doet ge, ik zwyg: gy meent ik ben als gy;

 

Doch zal myn' straf doer zien hoe kwaad dit zy.

 

Verstaat tog dit, o godvergeet'nen! let

 

Dat ik u niet verscheure, en niemant redd'.

 

Die met het hert dankoffert zal my eeren;

 

En 's weldoens loon is 't hoogste heil des Heeren.