Davids psalmen

[p. 106]

Négen-en-dertigste PSALM.

Myn zeggen was: 'k zal acht slaan myn' weg,
Zo dat myn' tong niets zondigs zegg'; Ik zal, zo lang de
boozen my weêstaan, Om mynen mond een' muilband slaan;
Ik was verstomd door 't zwygen, 'k zweeg ook 't goed';
Doch 't heeft myn' smert nog meer gevoed.

Négen-en-dertigste PSALM; voor Instrumenten.

[p. 107]

Psalm XXXIX.

1.

Myn zeggen was: 'k zal acht slaan op myn' weg,
Zo dat myn' tong niets zondigs zegg';
Ik zal, zo lang de boozen my weêrstaan,
Om mynen mond een' muilband slaan;
Ik was verstomd door 't zwygen,'k zweeg ook 't goed';
Doch 't heeft myn' smert nog meer gevoed.

2.

Myn hert zelf wierd verhit in 't ingewand;

In myn gepeins ontstond een brand;
Toen sprak ik met myn' tonge: leer, ei leer
Myn einde my tog weeten, Heer!
Hoelang de maat van myne dagen zy,
Hoe bros het is gesteld met my.

3.

Myn léven, maar een handbreed lang gesteld.

Word zelf als niets voor u geteld.
Elk mens, hoe vast, is immers iedelheid,
En word in schaduwe omgeleid;
Hy gaart, en spaart zyn' schatten, groot in tal,
Doch weet niet wie ze nad'ren zal.

4.

Waar wagt ik na? myn God! op wien ik hoop,

Verlos my van der zonden loop,
En stel my niet tot eenen spot en smad
Des dwaazen, die my hoont en haat.
Ik zal, verstomd, geen spraak geluid meer slaan,
Wyl, y 't, o Heer! my hebt gedaan.

[p. 108]

 

5.

 

Neem uwe plaag eens van myn' schouders af:

 

Ik ben bezweeken door uw' straf.

 

Als gy den mens kastyd om misbedryf,

 

Verdwynt de schoonheid van zyn 1yf

 

Gelyk een' motte; elkeen, gelyk men ziet,

 

Is iedelheid, een enkel niet.

 

6.

 

Hoor myn gebed, hoor, Heer! myn roepen aan,

 

En zwyg niet stil op myn getraan:

 

Een vreemdeling, bywooner, als weleer

 

Myn vaders, ben ik by u, Heer!

 

Wend eens, uw' straf tot laafenis voor my,

 

Aleer ik gaa en niet meer zy.