Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 78]
| |
Eén-en-dertigste PSALM; voor Instrumenten. | |
[pagina 79]
| |
Psalm XXXI.1.
Op u, myn God! betrouw ik veilig.
Maak dat ik nooit besterf'
Of bloos' door schaamteverf:
Help my, naer 't recht, by u zo heilig
Behouden; hoor myn' béden;
Verhaast ter hulpe uw' schreeden.
2.
Strek my ten rotsteen, sterk 't schooren,
Waarop, tot myn behoud,
Een' vastheid zy gebouwd.
Gy zyt myn steenrots, burgt en toren:
Wees ook, uw' naam ter eere,
Myn goede Leidsman, Heere!
3.
Red my, die nu door list in banden
En netten ben gebragt:
Gy zyt myn' sterkte en kragt.
'k Beveel myn' geest in uwe handen.
Gy hebt my uit de naarheid
Verlost, o God der waarheid!
4.
Ik haat die valse goôn belyden,
Betrouwende op den Heer.
Nu zal ik immermeer
In uwe goedheid my verblyden:
Omdat gy myne elende,
Myn' zielangst zaagt en kende;
| |
[pagina 80]
| |
5.
Omdat gy my niet in de klaauwen
Myns vyands hebt verslaafd,
Maar nog wat ruimte gaaft.
Genade, o God! in myn benaauwen:
Het hertzeer doet myne oogen,
En ziel en buik verdroogen.
6.
Myn léven is verreerd doof smerten,
Myn leeftyd door 't gezugt;
Myn kragt vervliegt en vlugt,
Door de ongerechtigheid myns herten;
Ik val byna daar heenen,
Doorknaagd in merg en beenen.
7.
'k Ben, door partyen die my schenden
Myn' buuren zeer tot smaad;
En, 't geen nog verder gaat,
Ik ben ten schrik van myn' bekenden,
En word, in 't gaan langs straaten,
Geschuuwd, van elk verlaaten.
8.
Ik ben als reeds vergeeten' dooden,
Als een bedorven vat,
Onteerd in land en stad,
Rondom benerd van vreeze en nooden,
Door veelen, die, eo zaamen,
Myn zielverderf beraamen.
9.
Maar ik vertrouw op u, o Heere!
Ik zeg: gy zyt myn God;
Gy stuurt myns lévens lot:
Bestuur dan dat te rugge keere
De hand van myn' partyen;
Uw licht doe my verbly'en.
| |
[pagina 81]
| |
10.
O God! verlos my door uw' goedheid;
Laat my niet schaamrood staan:
Want, Heere! ik roep u aan;
Maar laat de booze, om zyn' verwoedheid,
In schaamte neederzygen;
Doe hem in 't graf eens zwygen.
11.
Verstom den laster, stout in 't smaalen
Op 't slegt en recht gemoed.
O God! hoe groot is 't goed,
Dat gy bereidde en neêr doet daalen
Op hen, die u betrouwen;
Daar 't ieder kan aanschouwen:
12.
Gy bergt ze in 't aanzigt, zo genadig,
Voor 's mans doorkneede list,
In uwe hut, voor twist.
Geloofd zy God die, zo goeddaadig,
Door veele wonderhéden
My voerde in vaste stéden.
13.
't is Waar, dit was in haast myn spreeken:
Ik ben nu afgesneên
Van voor uwe oogen heen;
Doch gy verhoorde nog myn smeeken.
Komt dan, Gods gunstgenooten,
Uw' liefde aan hem ontblooten.
14.
Want allen, die in hem gelooven,
Behoed hy, en vergeld
Den hoogmoed en 't geweld.
Zyt slerk; hy zal, door kragt van boven,
Het onheil doen ontloopen
Die op zyn' bystand hoopen.
|
|
