Gezangen mijner jeugd

39. * * * * * *. (65)

Zal mij 't lot dan immer drukken?

Voegt het al zijn kragt bijëen,

Om, na zoo veel ongelukken,

Mij geheel in 't stof te treên?

Zal die nevel nimmer scheuren?

Zal ik nooit het licht weêr zien?

Nimmer 't hoofd ten hemel beuren,

Wen de bleeke zorgen vliên? - ⁸

8 bleeke zorgen: indirekt gebruik; cf. nr. 33, vs. 1.

[p. 52]

 

'k Zag, in mijne lentedagen, ⁹

10

Slechts een schaduw van de vreugd!

 

Weenen, zuchten, zorgen, klaagen,

 

Was het noodlot van mijn jeugd!

 

Zag ik soms een weinig klaarheid, ¹³

 

Straaltjes van een blijder licht,

15

IJlings dekte een donkre naarheid ¹⁵

 

Dit vervrolijkend gezigt.

 

 

 

'k Zie mij van den nijd begrimmen,

 

Laster bast mij woedende aan! - ^17-18

 

Zal mijn zon, maar pas aan 't klimmen, ¹⁹

20

Dus ten middag ondergaan? ²⁰

 

Neen! ô neen! ik zal nog leeven! ²¹

 

'k Zie een zagter zonneschijn!

 

Laat mij, al wat is, begeeven:

 

Fillis wil nog mijne zijn! ²⁴

9 vv Slaat op Bellamy's weinig gelukkige jeugd; zie inleiding en chronologisch overzicht.

13 soms: er staat abusievelijk somts.

15 naarheid: kommer.

17-18 De Laster en de Nijd worden hier nog als allegorische personen gedacht.

19 maar pas: nog maar sinds kort.

20 Dus: aldus, op deze wijze.

21 Zelfcorrectie; cf. nr. 11, vs. 9.

24 mijne: de mijne.