Gezangen mijner jeugd

(1968)–Jacobus Bellamy– rechtenstatus



[pagina 6]

4. Het triumflied (6) Ga naar voetnoot4. ‘Triumf! ik ben onkwetsbaar! Ga naar voetnoot1 Ik zag wel honderd schoonen, En geen van al die schoonen Kon mij het hart verwinnen! 5[regelnummer] Ik zag haar stout in de oogen, Ga naar voetnoot5 En spotte met haar lonken. 't Is al vergeefsch, ô schoonen! Triumf! ik ben onkwetsbaar!’ Dus zong ik, en een meisje 10[regelnummer] Sprong onverwacht ten voorschijn, Zij lagchte en sprak: gij stoute! Wat durft ge u toch vermeten? - ô Hemel! welk een meisje! Zij hadt iets in heur oogen, 15[regelnummer] Iets toov'rends in heur oogen. Hoe driftig sloeg mij 't harte! Ik riep: ik ben verwonnen, Want onder al de schoonen Was zulk een meisje als gij niet!	voetnoot4. Het triumflied. Bevat hetzelfde motief als De verwonnen Philosooph (nr. 54), met dit verschil dat daar de anecdote geheel geobjektiveerd is, terwijl nr. 4 de overwinning op het eigen stoïcisme verhaalt. voetnoot1 Triumf!: WNT. XVII, 2887, geeft geen ouder voorbeeld van dit woord als zelfstandige uitroep dan juist Bellamy. Io triumphe is de traditionele vreugdekreet van het publiek bij de triomftocht van een romeins veldheer; cf. Pauly-Wissowa VII, A I, S. 502. In het verwante nr. 54 gebruikt Bellamy dienovereenkomstig het beeld van de ‘trotsche zegekar’ der Liefde, waarachter de liefdesslaaf zit vastgebonden. voetnoot5 stout: stoutmoedig, onvervaard.