Winterloof. Late gedichten 1884-1887

[p. 82]

Nog eens mei.

Daar is mijn groene wereld weer,
Met al haar tinten zacht en teêr,

In 't licht der zonnestralen,

Of zacht gedommeld in de schauw
Der wolkjes die aan 's hemels blauw

Als dunne sluiers dwalen.

Daar ruischt de vleugelslag door 't hout
Der boschduif die haar nestje bouwt;

Daar hoor ik de eerste slagen

Van 't heerlijk lied, dat voor zijn bruid
De nachtegaal in 't lommer uit,

Om haar zijn min te klagen!

Wees, groene wereld! wees gegroet,
Met de eigen liefde in 't oud gemoed,

Als 't jonger hart deed kloppen.

Wat schooner dan de jeugd van 't jaar,
Met bloesems aan den appelaar,

En rozen in haar knoppen?

1886.