Het dagboek van de student Nicolaas Beets, 1833-1836

Amsterdam, donderdag 8 januari 1835

Amsterdam 8 Januari.

Westerman en daarna Immerzeel bezocht. Potgieter zeide gisteren: ‘Westerman heeft iets laags en Immerzeel iets gemeens.’ Voor zijne rekening! maar, zeker, de eerste heeft iets kruiperigs. Hij durft mij mijne Vertalingen van Byron , die ik hem heb aangeboden niet teruggegeven, en hij durft ze niet drukken ook. Hij weigert niet, maar begeert slepende te houden. Immerzeel onderhoudt mij op een vrij platten toon over het succes van Jose en over den Muzen Almanak . De laatste is dit jaar bitter slecht, maar hij vindt hem uitmuntend goed. Van Jose had hij 500 exemplaren opgelegd, en denkt wel dat er in 't voorjaar een 2de druk zal komen.⁴⁵⁷ Ook zal hij de kopij buiten de verkooping van zijn fonds houden onder voorwendsel dat zij 't eigendom van den Auteur gebleven is. Wel vrindelijk!

Den avond bij Heye . Ik verzoek hem iets van zijn dichtwerk te mogen hooren. ‘Gij kent’, zeide hij, ‘het beste; mijne “Vragen” uit den Muzen Alm.⁴⁵⁸ en de kleinigheden in de Muzen .⁴⁵⁹ Wat ik vroeger schreef heeft weinig waarde. Ik zal u evenwel nog 't een en ander voorlezen. Weet gij wat het geval is? Ik heb deze verzen schrijvende altijd aan het publiek gedacht, & daar ik oordeelde dat dit niet in het minst met mijne persoonlijke wederwaardigheden te maken had, heb ik altijd gevreesd subjectief te blijven; ik heb om der publieks wille objectief willen zijn. Daar is dus in

457 B: ‘[Eerst in het voorjaar van 1838 verscheen deze 2e. uitgave, nu met den naam van den Auteur, en een gegraveerde titelplaat]’.
Reeds op 22 oktober 1834 had Immerzeel aan Beets over Jose geschreven: ‘In Leijden is dit boekske wel verkocht. Gaat het er in andere plaatsen ook zoo meê, dan zou er ernstig aan een 2e druk te denken zijn.’ (UBL Ltk Beets vrl. nr. 99).

458 ‘Vragen’, in: Nederlandsche Muzen-Almanak 1835, pp. 188-194.

459 Heye publiceerde in De Muzen 1834 de gedichten ‘Cecilia’ (p. 77), ‘Schipbreuk’ (p. 78), ‘De Spiegel’ (p. 79), ‘Naar Moore’ (pp. 82-83), ‘De Waterlelie’ (p. 90), ‘Wachten’ (p. 272), ‘Des Weesjens Graf’ (p. 273), ‘Naar Moore’ (p. 276) en ‘Prometheus’ (pp. 377-378). Zie hiervoor: Kees Thomassen, De ‘Vriend des Vaderlands’ en de ‘Muzen’ , p. 174.

[p. 126]

vele van de stukken die gij hooren zult, iets van mijn lot, van mijn hart, van mijne ondervindingen, maar altijd slechts ten halve en vermomd. Daarom hindert mij de herlezing van dit alles. 't Verzet mij uit mijn waren toestand. Ik had als gij moeten doen en subjectief blijven’. Volgde de voorlezing. Er was veel schoons onder. Doch over 't geheel, wat de kunst belangt, kwamen de stukjes mij eenigszins zwak voor.

Wij spraken over het lot van de Muzen . Hij vreesde voor het voortdurend bestaan. Hij zelf heeft het als arts machtig druk. Aan Drost ‘dien jeugdigen van Effen onzer eeuw’,⁴⁶⁰ is machtig veel verloren. Potgieter en Bakhuyzen verdriet het zoo geheel belangeloos te werken. En daarbij komt de stilstand in onze Letterkunde die de Kritiek leeg doet zitten. Prullen komen er dagelijks genoeg uit, maar de Redactie van de Muzen verwaardigt zich niet ze aan te zien. Schrijf toch’, riep Heye mij wanhopig toe ‘lieve vriend, schrijf toch in 't Hemelsnaam een boek, opdat wij weer wat te recenseeren hebben. Op dit oogenblik is er niets. Wat zullen wij aanvangen? De tijd gaat onverbiddelijk voort. 1^o Februari moet er weer een nommer gereed zijn⁴⁶¹

A book, a book! my kingdom for a book!⁴⁶²

460 De wending ‘dien jeugdigen van Effen onzer eeuw’ is geen citaat, maar een uitspraak van Heye (vergelijk: ‘aan Drost dien jeugdigen v. Effen onzer eeuw is machtig veel verloren’; UBL Ltk Beets vrl. nr. 35 (Uittreksel Dagboek)).

461 Na het verschijnen van de zesde aflevering (1 februari 1835) werd de uitgave van De Muzen gestaakt, omdat het tijdschrift voor de uitgever, M. Westerman, een verliespost was (zie: Kees Thomassen, De ‘Vriend des Vaderlands’ en de ‘Muzen’, p. 103.

462 A book, a book, my kingdom for a book!: variatie op het bekende ‘A horse! a horse! my kingdom for a horse!’ (Shakespeare, Richard III, Act V, scene 4).