Nog eens najaarsbladen. Gemengde gedichten, 1880-1884

[p. 161]

Eens Menschen Hart.

Eens menschen hart is een nauwlettend instrument.

Het laat zich menig toon, die lieflijk klinkt, ontrukken,

Zoo 't maar bespeeld wordt door een meester, die het kent,

Die 't lief heeft, die zijn snaren weet te drukken

Naar aard en eisch, met vingren vol gevoel;

Maar dat maar al te vaak in handen valt van krukken,

Van broddlaars, die met een eerzuchtig doel

Het wagen aan hun dolle meesterstukken,

En dan 't noodwendige mislukken

Zichzelf niet wijten, maar aan 't speeltuig, dat, o smart!
Voor lang ontstemd, misschien voor goed bedorven werd.

1883.